bijna op weg

Zaterdag ben ik naar El Corinto geweest, een heel lief, kleurrijk en groen havenstadje met het meest hilarische centraal plein! Het kan zeker tippen aan contrexville (wat mijn familie zal begrijpen). Kriskras door elkaar hebben ze er een monument van de revolutie, fonteinen met vissen, een enorme klok op een paal, een locomotief en een grieks getint pavelioen neergezet! Ohlala, dat maakte het nog beter dan het al was. Lekker vis gegeten aan het strand en overal extreem aangegaapt heel de tijd want toerisme lijkt er amper te zijn, evenals werk hoewel het een haven is! Alleszins was het vast een goeie oefening om me voor te bereiden op mijn reis want op de heenbus wou de jongen die het geld ophaalt (en Corinto Corinto Corinto roept) met mij vis gaan eten en toen ik een fietstaxi nam van het busstation in leon naar me thuis vroeg de fietser of ik iets met hem wou gaan drinken. En zo proberen ze allemaal weleens, wel steeds zonder opdringerig te zijn.
Vandaag is mijn laatste dag in Leon en toevallig zijn er ook wat feestjes vanavond. De Duitsers hebben me uitgenodigd bij een homeparty en de quetzaltrekkers ook want ook daar vertrekt iemand morgen om zijn reis verder te zetten, helaas naar de andere kant van het land. Ik kijk er alleszins erg naar uit om rond te trekken. Mijn eerste stop morgen zal in Esteli zijn, alwaar het ook iets frisser is ( wat heeelemaal niet erg is want het is hier in Leon zelden onder de 30graden)
Gisteren heb ik trouwens de raarste Amerikaan ooit ontmoet! Hij was al een week in leon, verbleef op een groezilige plaats die hij geweldig vond omdat het er zo rustig is (hij is er de enige gast), kan geen spaans, had nog niemand ontmoet, neemt overal de taxi heen omwille van zijn knie (maar volgens mij is hij gewoon lui) en had zodoende al een hele week met nog niemand gesproken en was dus nu aan het proberen op straat gringas (noord-amerikanen) of andere chellos (blanken) aan te spreken. Ik kon me zijn nood tot spreken voorstellen dus gingen we iets drinken maar die ket was dodelijk saai. Ik weet nog steeds niet wat hijn hier komt doen want het enige dat hij al gedaan had was muziek luisteren op zijn kamer en "s avonds leert hij spaans", en toen liet hij me een blaadje zien met zo'n 40 woorden die hij had opgezocht in zijn woordenboek. Hij was zo eenzaam dat hij met me mee naar esteli wou reizen maar ik heb vriendelijk bedankt en ben vertrokken. Hij zei dat hij muzikant was en deed me dan ook denken aan een jongere variant van ... Johnson ,ik ben zijn voornaam kwijt, maar je weet wel die bekende autist met vreemde kinderlijke liedjes.
Anyhow, mijn nederlands begint al vreemd te klinken en mijn spaans is op het niveau dat ik mijn plan kan trekken dus dat lijkt me prima. Vanochtend dan ook afscheid genomen van Gloria na de laatste les, mocht iemand spaans willen leren in Nicaragua is zij dé vrouw!
Nu wens ik mezelf een goede reis en jullie een zachte winter.
Adios!