Flores

Eindelijk, in Palenque nog eens een belg tegengekomen! En hoewel hij van bij Turnhout was was ik toch zeer blij zijn Vlaams accent te horen! Hij ging in de ochtend met Rob zelf wat paddestoelen zoeken tussen de koeienvlaaien en verdeelde de buit vriendelijk onder ons nieuw samengestelde groepje. Met een kleine hoeveelheid in de maag waren we niet aan het hallucineren maar wel heerlijk overgelukkig toen we de prachtige verborgen watervallen vonden in het woud. Na het consumeren van enkele mango's en avocado's was alle effect uiteraard weg maar konden we verder op pad naar de verborgen tempel. Deze was natuurlijk lang niet zo impressionant als de blootgelegde in het betalende gebied van Palenque maar het is wel ongelooflijk om in het bos met een paar vrienden zo'n oud monument aan te treffen. Het was weer een geweldige dag. De hostel was ook super want die was eveneens in het woud, samen met enkele andere hostels en bars waar elke avond live-muwiek werd opgevoerd.
Op de tocht van daar richting Guatemala werden we (ik reis nog steeds met Australiër Matt) uiteraard meermaals gevraagd quasi redeloze betalingen te verichtingen voor dingen als "wegonderhoud" wat de nodige irritatie met zich meebrengt maar er is niet veel aan te verhelpen. Het zijn nu eenmaal corrupte landen. De bordercrossing was niettemin interessant want we leken de enigen die daar de grens overstaken, wat een idyllische boottrip bevatte langs de grens. (Waarom ze de migratiekantoren niet gewoon aan weerszijden van de rivier plaatsen is me ook een raadsel.) De rit bracht ons tot Flores, een mooi gringo-eiland (=blanken), als uitvalsbasis voor de ruines van Tikal. Hier waren we slim genoeg deen gids te nemen want Palenque was wel erg mooi om te zien maar wat informatie over de sites en mayacultuur maakt het toch een pak interessanter. Ook Tikal is midden in het regenwoud wat het sowieso een prachtige wandeling maakt en heerlijk om vanop een tempel te andere tempeltoppen te zien die uit de bossen steken.
Helaas is mijn geluk niet meer onaangeroerd want in de (nochthans geweldige) hostel is 's nachts mijn camera en mijn mp3-speler gepikt. Bieden waren zeer goedkope toestellen maar het is een groot verlies want nu ben ik haast al mijn foto's en al mijn muziek kwijt. Een grote haat tegen deze dief en mijn eigen naiviteit vulde dus het merendeel van mijn gedachten vandaag op de busrit. Al een geluk ben ik niet alleen onderweg, dat verlicht het verdriet.
Morgen zullen we normaalgezien de meest fantastische watervallen moeten bereiken, ook dat zal me hopelijk wat doen vergeten. Tijd dus voor opnieuw wat foto's op film. ik hoop dat mijn toestel na al deze tijd nog werkt.
Het moest me wellicht ooit overkomen...

Puerto Escondido

Ik kan ampergeloven wat een geweldige tijd ik heb doorgebracht in Puerto. Toen ik aankwam was turk/hollander Hakan daar, een geweldig weerzien, en na 2 diners van Richard (de oudere engelsman) hadden we een geweldige bende samengesteld. Met z'n zessen elke avond uit en thuis en 's middags uitkateren op het strand. Misschien niet het meest culturele onderdeel van mijn reis maar het was een prachtig intermezzo. Nu reis ik even met één van hen voort, een Australiër. Met hem kwam ik gisteren naar San Christobal. Een erg mooi koloniaal stadje met -yes, eindelijk nog eens- uitstekende koffie! Soms heeft een mens niet veel nodig voor een klein beetje geluk. Hoewel ik natuurlijk erg veel geluk heb. (Gewoon even wat jaloezie opwekken). Straks reizen we voort naar Palenque voor mijn eerste Mayaruines deze reis. Ik zal er misschien voor het eerst in een hangmat overnachten, want de herberg heeft er blijkbaar een hoop met het gevoel dat je letterlijk in de bossen slaapt. Toch nog goed dus dat ik een muggennet bij me heb en een slaapzak, komen die dingen eindelijk nog eens van pas.

't Is nog eens warm

Na het verlaten van mijn haast nieuwe familie en overvloed aan aandacht in Mexico City ging ik alleen richting Guadalajara. De 2de hostel waar ik belandde (de eerste was compleet verlaten) was gevuld met wietwolken. De eigenaar hield niets van papieren bij, vroeg me zelf bij het uitchecken hoeveel nachten ik was gebleven, en rookte "splif" all day. De eerste vraag die me dan ook gesteld werd na een uitgebreid welkom (ook hier was ik eerst de enige gast) was of ik smoorde. "Ooooh, that's a shame", was zijn reactie op mijn negatieve antwoord. Maar weer had ik geluk want voor de terugkeer van hun Zuid-Afrikaanse vriend werd er de eerste avond meteen een bbq gegeven op het dakterras. Ik krijg trouwens overal in Mexico geweldig eten voorgeschoteld. In Queretaro bezocht ik een Zwitserse vriend die er in naar eigen zeggen (ja, echt waar) een rip-off van het belgische pain quotidien werkte als bakker waar ik echt gewéldige zwitserse koffiekoeken kreeg. Nu ben ik in Puerto Escondido en hier in de hostel verblijft een 50jarige engelsman wiens hobby koken is en hij maakt elke avond een geweldig diner voor iedereen die hongerig is. De busrit hiernaartoe was dan weer andere koek. 7uur door de bergen met haarspeldbochten en topes (drempels) terwijl de buschauffeur mijn geheugen opfriste wat vergeten 90's hits betreft was niet echt mijn eerste aanrader, maar tegelijkertijd was het landschap prachtig. Ik vraag me af hoe ik Nicaragua zal terugvinden. Het droogseizoen is namelijk sinds december begonnen en het is ongelooflijk hoe bruin het hier al is. Sommige plaatsen zijn haast woestijn of het groen wordt bedekt door stof. Ergens vind ik het dan ook interessant om terug te gaan naar Nicaragua, gewoon om het verschil in seizoen te zien. En natuurlijk omdat het een geweldig land is, nog steeds mijn favoriet, na Colombia.
In ieder geval is het een goed gegeven dat ik weer aan het strand ben. Na zowat anderhalve maand aan steden, waarvan een heel deel 'koud' (gegeven dat hier geen verwarming bestaat en ik amper warme kledij bij heb) plus een overdosis aan drukte en kerken, ben ik erg blij met de hitte en het verantwoord niets doen. Vandaag was ik dan ook op een erg mooi, goren strand wat ik niet verwacht had in een toeristische trekpleister als dit. Het was heerlijk. Nu kan ik tenminste terug wat kleur krijgen voor als ik terugkom naar la Belgique. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik niet echt ernaar uitkijk om terug te keren maar wel sinds mexico jullie allemaal mis. Het is erg leuk en ik ontmoet veel leuke mensen maar het is toch niet hetzelfde als echte vrienden of familie, mensen die ik door en door ken en andersom.
Ik hoop nu dan ook stiekem dat de italiaan van mexico city naar de ruïnes van palenque zal komen, misschien met turk Hakan, om weer verenigd te zijn en zodat hij me de verscholen wegen door het bos kan tonen en misschien wat paddestoelen plukken? Hechte banden zijn belangrijk, ik voel het meer en meer.
Ik zal nu wellicht een weekje aan de zee blijven en dan is het tijd voor piramides! Klinkt als een solid plan.
Veel liefs uit Puerto Escondido, 't leven is hier goed!

Mexico city

Ik herinner me blijkbaar meer van Mexico dan ik dacht, met als gevolg dat ik zwaar aan het rondhangen ben hier. Pas maandag zal ik de stad verlaten met een fin richting Guadalajara om het nieuwjaarsverkeer morgen te vermijden. Het goede is dat ik in een hostel terechtgekomen ben waar de sfeer heerlijk is. Ik voel me al deel van de familie. De italiaan die hier werkt kookt geweldig en er hangen een hoop mensen rond die de stad goed kennen en de goede spots weten zijn. Maar veel meer dan rondwandelen heb ik nog niet gedaan moet ik toegeven. En de eerste dage had ik nodig om Bogota te vergeten want ik vond het werkelijk geweldig daar.
Maar omdat mijn geheugen me over mexico zo in de steek had gelaten tot voor ik hier terug kwam (het komt plots allemaal weer) had ik er meer van verwacht. Er is veel te zien in de stad maar eigenlijk is het erg lelijk. Wel erg veilig, of toch de buurt van de hostel en de rest waar ik rondhang. Ik merkte werkelijk nog niets van de problemen die het land momenteel doorstaat.
Wel grappig dat de zwarte die in de hostel verblijft hier meer een rariteit is dan de blonde. Deze grote kerel wordt werkelijk veel gefotografeerd en overal de hand geschud. Nochthans zijn er op straat toch ook al wat mensen op me afgekomen die even een babbeltje wouden slaan omdat ze hun engels wilden oefenen.
't Is hier alleszins goed. Enkel de tequila is gevaarlijk.
Gelukkig nieuwjaar aan allen! Ik heb jullie gemist en wens jullie allen een geweldig jaar!
Nog 2 maand te gaan!