In de Cameron Highlands boekte ik mijn vlucht van Bangkok naar Hanoi, want ik heb mijn Vietnam visum voor november. Dus na nog 2 dagen Maleisie ging ik de grens over naar Thailand. Mijn eerste nacht moest ik op het vasteland slapen want de laatste boot naar het klaarblijkelijk fantastische Phi Phi eiland was al vertrokken. In Krabi town ging ik rechtstreeks naar de nachtmarkt en meteen wist ik: Thais eten is fantastisch! Gefrituurde Catfish met zoetzure papayasalade erop. Heerlijk! In de hostel in Krabi vertelde een Deen die van PP kwam me dat de hostels op het eiland verschrikkelijk zijn. Ik besloot dus vrienden te maken op de ferry om een kamer mee te delen en vond 2 fantastische Zuid-Afrikaanse meisjes en samen vonden we een bungalow. Zij waren in PP om te feesten en dus werd er vodka gekocht aan het strand en vonden ze een gratis boottrip naar een "secret bay" voor een vuurshow en BBQ. Wat een plek! Wat een prachtige inham!
Er volgden een aantal prachtige dagen op deze prachtige stranden en enkele zotte nachten. Ook deed ik twee duiken in de buurt van Phi Phi Leh, het eiland waar Leonardo Di Caprio het normale leven ontvl;ucht in The Beach.
Na 5 nachten had ik het gehad. Hoe blij ik ook was op PP, het was genoeg geweest, ik moest er weg :).
Ik besloot naar Phuket te gaan omdat het op de weg licht. Een zeer oninteressante plek, maar ik leerde er erg leuke mensen kennen.
Nu ben ik met een Deen in Bangkok en mijn internetgeld is bijna op!
Op naar Vietnam!
dinsdag 30 oktober 2012
donderdag 18 oktober 2012
KL
Na nog een dag rondhangen in Melaka met een Brit (naar het maritiem museum geweest om te ontsnappen aan de hitte en 's avonds rondhangen in Chinatowns nightmarket) Ging ik naar de hoofdstad, Kuala Lumpur. Of kortweg KL. Mijn eerste impressie was niet de beste. Ik vond een hostel in chinatown en liep even rond in de buurt wegens hevige regen. Het was weinig interessant. De volgende dag was mijn idee over de stad al veel beter. 't Is niet erg bijzonder maar zeker niet verkeerd. Ik wandelde langs de koloniale gebouwen, de hoogste vlaggenstok ter wereld (onvoorstelbaar!:)), door Little India en in de nationale moskee. Om 13u had ik een vage facebookafspreek met mijn twee Zweden van Tioman en wonderbaarlijk genoeg vonden we elkaar snel terug in Sentral Market. Ze leerden me de gratis shuttlebussen kennen met razendsnel wifi en samen verkenden we de Golden Triangle, het moderne deel van de stad. Dit betekent erg veel shoppingmalls (incl. een met een rollercoaster erin) en de petronas twin towers. Het is altijd fijn om met oude bekende rond te wandelen. Je moet niet weer beginnen met de standaardvragen over het soort reis en het land van herkomst enzoverder. De volgende ochtend was mijn Duitse kamergenoot wat ziekjes dus ging ik er alleen op uit. Een interessant bezoek aan het museum voor Islamitische kunst volgde en een bezoek aan de Batu Caves. Dat zijn een aantal gigantische grotten met een gigantisch hindoestandbeeld, ooit een pelgrimplaats voor hindoes. Een kerel van iran sprak me er aan en vertelde me over Maleisie en zijn eigen land. Hij wou graag een eigen touroperator opstarten in Iran en vroeg me wat ik het belangrijkste vond om een land te bezoeken. Ik kwam uit bij cultuur, natuur en eten, in die volgorde. In Iran eten ze blijkbaar kebab :). De volgende dag ging ieder zijn eigen weg. Het Duitse meisje naar huis, de Zweden naar Vietnam en ik naar de Cameron Highlands. Altijd als ik in de bergen ben moet ik ergens denken aan Zwitserland of Oostenrijk. De hotels lijken vaak westers geinspireerd en de heuvels ken ik van daar. Natuurlijk als je beter kijkt is het bos en de natuur totaal anders. De palmen, de theeplantages, de jackfruits... alles is anders.
Vooral de theeplantages zijn een fantastisch zicht. Ik kan het niet uitleggen, ze zien er fantastisch uit!
In Cameron Highlands zijn erg veel wandelpaden doorheen de bergen. Maar 's avonds bleek dat iedereen in de dorm de volgende dag vertrok. De anderen die ik aansprak voor een wandeling hadden al een tour geboekt. Met mijn onhandigheid (en zelfs zonder) leek het me geen goed idee om alleen in de bossen en bergen te gaan trekken dus sloot ook ik me aan bij een tour naar een van de grootste bloemen ter wereld. De rafflesia werd bereikt door een stevige wandeling en was een cool doel. We dronken regenwater uit bamboestokken en probeerden de blowpipes uit. Nadat iedereen om de beurt met de bloem op de foto stond was het tijd voor lunch, een theefabriek en plantage, een vlindertuin met vooral coole insecten en een strawberry farm. Ik moet eerlijk zijn: die van Hoogstraten zijn beter.
De toer zelf was wel goed. De gids was heel eerlijk en vertelde ons over de corruptie in Maleisie en het verdwijnen van de bossen voor de groentenserres. Ook vertelde hij dat de kwaliteit van de thee erg verminderd is sinds deze niet meer met de hand wordt geplukt. Op de toer ontmoette ik gelukkig een Spanjaard die met me mee wou gaan wandelen de volgende dag, want toen we terug in de hostel aankwamen was er nog steeds niemand nieuw aangekomen.
Dat was voor vandaag. We wandelden 2uur op het modderigste pad tot nu toe, stijl omhoog onder en tussen takken en wortels, tot de top van de berg. De trek was erg leuk en de weg terug tussen de thee eerder rustiek.
Ondertussen heb ik de modder van mijn lijf geschrobt en nu doe ik lekker niets meer!
Vooral de theeplantages zijn een fantastisch zicht. Ik kan het niet uitleggen, ze zien er fantastisch uit!
In Cameron Highlands zijn erg veel wandelpaden doorheen de bergen. Maar 's avonds bleek dat iedereen in de dorm de volgende dag vertrok. De anderen die ik aansprak voor een wandeling hadden al een tour geboekt. Met mijn onhandigheid (en zelfs zonder) leek het me geen goed idee om alleen in de bossen en bergen te gaan trekken dus sloot ook ik me aan bij een tour naar een van de grootste bloemen ter wereld. De rafflesia werd bereikt door een stevige wandeling en was een cool doel. We dronken regenwater uit bamboestokken en probeerden de blowpipes uit. Nadat iedereen om de beurt met de bloem op de foto stond was het tijd voor lunch, een theefabriek en plantage, een vlindertuin met vooral coole insecten en een strawberry farm. Ik moet eerlijk zijn: die van Hoogstraten zijn beter.
De toer zelf was wel goed. De gids was heel eerlijk en vertelde ons over de corruptie in Maleisie en het verdwijnen van de bossen voor de groentenserres. Ook vertelde hij dat de kwaliteit van de thee erg verminderd is sinds deze niet meer met de hand wordt geplukt. Op de toer ontmoette ik gelukkig een Spanjaard die met me mee wou gaan wandelen de volgende dag, want toen we terug in de hostel aankwamen was er nog steeds niemand nieuw aangekomen.
Dat was voor vandaag. We wandelden 2uur op het modderigste pad tot nu toe, stijl omhoog onder en tussen takken en wortels, tot de top van de berg. De trek was erg leuk en de weg terug tussen de thee eerder rustiek.
Ondertussen heb ik de modder van mijn lijf geschrobt en nu doe ik lekker niets meer!
donderdag 11 oktober 2012
Malay
Jezus! De Amerikanen kunnen nog wat leren van de grensovergangen hier. Een grens overgaan was nog nooit zo gemakkelijk. 's ochtends verliet ik Singapore in de gietende regen, de eerste tot nog toe, en na een uurtje ofzo stopte de bus, iedereen naar migratie, geen vragen, een stempel, op de volgende bus springen, weer iedereen eruit, geen vragen, een stempel en de volgende bus stond al weer klaar om ons naar een maleisisch busstation te voeren.
Toen ik rond de middag aankwam in Mersing was ik uiteraard te laat voor de laatste ferry naar Tioman, volgens een man in het busstation een van de mooiste eilanden ter wereld. De vraag is maar of hij er zelf ooit geweest is.. Ik trakteerde mezelf op een dure kamer (13euro) met airco, eigen badkamer, tv en superdikke matras. Een middagje in een niet onaangenaam maar oninteressant stadje werd zo toch fijn. Dit plus een voortreffelijke indische maaltijd voor 1,5euro.
De volgende middag kwam ik terecht op misschien wel het meest relaxte eiland waar ik al geweest ben. Ik stond ongeveer een kwartier te wachten aan een receptie voor er iemand kwam opdagen met een sleutel en verse lakens ( dormbed: 4euro). Er zat op ons gigantisch terras een Brits meisje me op te wachten en na veel getetter nam ze me mee naar de landingsbaan op het eiland om een vliegtuig recht boven ons hoofd te zien landen. De enige thrill die je op het eiland kan beleven.
De volgende dag op het strand leerde ik 2 Zweden en een Duitse kennen met wie ik de rest van mijn verblijf op Tioman sleet. We wandelden door de jungle naar nieuwe stranden en dorpen, zochten en vonden onze eigen mango's en kraakten zelfs zelf een kokosnoot met behulp van een hoeksteen en mijn zwitsers zakmes. Victorie! Zelfgevonden dingen smaken steeds het beste.
Na 4 dagen van zwemmen, schaduwen (te heet voor de zon), jungletrekken en ongezien veel zweten besloot ik dat het tijd was om mijn nieuwe vrienden te verlaten en naar de stad te gaan. Na weer een dag reizen belandde ik gisteren in Melaka. Een super chill stadje met overheerlijk eten. Mijn dumplings als ontbijt waren eerlijk geweldig! De mensen in Maleisie spreken allemaal engels en zijn enorm vriendelijk. Vanmiddag kocht een vrouw verse mungbeankoeken voor me toen ik was aan het kijken naar het maak-proces. Ik moest ze van haar proberen! Verder ben ik na een museumbezoek nu op de hoogte van de geschiedenis van Maleisie sinds de kolonisatie ( eerst Portugal, dan Nederland, dan de Britten en laatst de jappen. De usuals laten we zeggen) en weet ik ook min of meer waarom de meerderheid Islam is.
Hoewel ik haast alles al gezien heb hier ga ik toch nog een nacht extra blijven. De sfeer is hier prima en de Brit die in de hostel werkt is heerlijk droog en correct. Blijkbaar is zijn Brits sarcasme wel niet voor iedereen verstaanbaar. Een Koreaanse jongen dacht blijkbaar ooit dat zijn dreiging om de jongens benen af te hakken als hij nog zoveel lawaai bleef maken 's nachts zeer serieus was en verdween met de stuipen op het lijf en een barslechte review op hostelbookers.com. Ik denk weliswaar niet dat een west-Europeaan dit ooit zou misinterpreteren. De man is zeer grappig.
Hierna wordt het KL (Kuala Lumpur) en dan ga ik de bergen in voor wat afkoeling. 't Is hier nog altijd HEET!
Toen ik rond de middag aankwam in Mersing was ik uiteraard te laat voor de laatste ferry naar Tioman, volgens een man in het busstation een van de mooiste eilanden ter wereld. De vraag is maar of hij er zelf ooit geweest is.. Ik trakteerde mezelf op een dure kamer (13euro) met airco, eigen badkamer, tv en superdikke matras. Een middagje in een niet onaangenaam maar oninteressant stadje werd zo toch fijn. Dit plus een voortreffelijke indische maaltijd voor 1,5euro.
De volgende middag kwam ik terecht op misschien wel het meest relaxte eiland waar ik al geweest ben. Ik stond ongeveer een kwartier te wachten aan een receptie voor er iemand kwam opdagen met een sleutel en verse lakens ( dormbed: 4euro). Er zat op ons gigantisch terras een Brits meisje me op te wachten en na veel getetter nam ze me mee naar de landingsbaan op het eiland om een vliegtuig recht boven ons hoofd te zien landen. De enige thrill die je op het eiland kan beleven.
De volgende dag op het strand leerde ik 2 Zweden en een Duitse kennen met wie ik de rest van mijn verblijf op Tioman sleet. We wandelden door de jungle naar nieuwe stranden en dorpen, zochten en vonden onze eigen mango's en kraakten zelfs zelf een kokosnoot met behulp van een hoeksteen en mijn zwitsers zakmes. Victorie! Zelfgevonden dingen smaken steeds het beste.
Na 4 dagen van zwemmen, schaduwen (te heet voor de zon), jungletrekken en ongezien veel zweten besloot ik dat het tijd was om mijn nieuwe vrienden te verlaten en naar de stad te gaan. Na weer een dag reizen belandde ik gisteren in Melaka. Een super chill stadje met overheerlijk eten. Mijn dumplings als ontbijt waren eerlijk geweldig! De mensen in Maleisie spreken allemaal engels en zijn enorm vriendelijk. Vanmiddag kocht een vrouw verse mungbeankoeken voor me toen ik was aan het kijken naar het maak-proces. Ik moest ze van haar proberen! Verder ben ik na een museumbezoek nu op de hoogte van de geschiedenis van Maleisie sinds de kolonisatie ( eerst Portugal, dan Nederland, dan de Britten en laatst de jappen. De usuals laten we zeggen) en weet ik ook min of meer waarom de meerderheid Islam is.
Hoewel ik haast alles al gezien heb hier ga ik toch nog een nacht extra blijven. De sfeer is hier prima en de Brit die in de hostel werkt is heerlijk droog en correct. Blijkbaar is zijn Brits sarcasme wel niet voor iedereen verstaanbaar. Een Koreaanse jongen dacht blijkbaar ooit dat zijn dreiging om de jongens benen af te hakken als hij nog zoveel lawaai bleef maken 's nachts zeer serieus was en verdween met de stuipen op het lijf en een barslechte review op hostelbookers.com. Ik denk weliswaar niet dat een west-Europeaan dit ooit zou misinterpreteren. De man is zeer grappig.
Hierna wordt het KL (Kuala Lumpur) en dan ga ik de bergen in voor wat afkoeling. 't Is hier nog altijd HEET!
woensdag 3 oktober 2012
Singapore
Ik zit in een echte hostel met internet dus schrijf ik maar meteen weer een bericht.
Het park dat ik in Jakarta bezocht was mini Indonesia. Zo zag ik op mijn laatste dag in Indonesie nog heel het land! Of toch de verschillende huizenstijlen en godsdiensten. En ook een vogelpark met neushoornvogels en valken en papegaaien en nog een resem coole vogels. t' Was alleszins beter dan in een Mall zitten. Die laatsten zijn hier in Singapore welliswaar nog meer! Ik gebruik ze vaak net als de locals als doorgangen met airco, want het is ook hier plakweer. Ik heb nu twee dagen door de stad gedwaald en het idee dat ik het meeste wel gezien heb. Het coolste was vanochtend een nieuw park dat ze hebben aangelegd. Als je de foto's ziet zal je begrijpen wat er zo zot aan was. Het nagebouwde cloudforest en de bloementuin heb ik wel links laten liggen. Alles kost hier erg veel geld. Eten kan je gelukkig wel goedkoop vinden. En lekker! Indisch, chinees, arabisch, italiaans... Maar gisteren heb ik het zogenaamd meest Singaporiaans gerecht gegeten, nl. kip met rijst, haha. Het was wel erg lekker moet ik zeggen. De reden van dit maal was dat ik had afgesproken met Justin, een local die ik 2 jaar geleden ontmoette in Panama. We deelden er onze liefde voor lekker eten en dus leek me het een goed idee met hem te gaan dineren. Het was leuk hem terug te zien en hij vertelde me wat extra over Singapore.
Vanmiddag op de markt werd ik aangesproken door een oud vrouwtje toen ik aan het dwalen was in china town. Ze overtuigde me rode bananen te kopen. Ze had al eens een australische overtuigd dit te doen en die vond ze heerlijk. Haha. Ik dus achter haar aan op zoek naar goede bananen voor een goede prijs. Dat was grappig. Grace was haar naam en ze dankte God voor haar lange leven. En de bananen zijn heerlijk!
Morgen neem ik de bus naar Maleisie.
Het park dat ik in Jakarta bezocht was mini Indonesia. Zo zag ik op mijn laatste dag in Indonesie nog heel het land! Of toch de verschillende huizenstijlen en godsdiensten. En ook een vogelpark met neushoornvogels en valken en papegaaien en nog een resem coole vogels. t' Was alleszins beter dan in een Mall zitten. Die laatsten zijn hier in Singapore welliswaar nog meer! Ik gebruik ze vaak net als de locals als doorgangen met airco, want het is ook hier plakweer. Ik heb nu twee dagen door de stad gedwaald en het idee dat ik het meeste wel gezien heb. Het coolste was vanochtend een nieuw park dat ze hebben aangelegd. Als je de foto's ziet zal je begrijpen wat er zo zot aan was. Het nagebouwde cloudforest en de bloementuin heb ik wel links laten liggen. Alles kost hier erg veel geld. Eten kan je gelukkig wel goedkoop vinden. En lekker! Indisch, chinees, arabisch, italiaans... Maar gisteren heb ik het zogenaamd meest Singaporiaans gerecht gegeten, nl. kip met rijst, haha. Het was wel erg lekker moet ik zeggen. De reden van dit maal was dat ik had afgesproken met Justin, een local die ik 2 jaar geleden ontmoette in Panama. We deelden er onze liefde voor lekker eten en dus leek me het een goed idee met hem te gaan dineren. Het was leuk hem terug te zien en hij vertelde me wat extra over Singapore.
Vanmiddag op de markt werd ik aangesproken door een oud vrouwtje toen ik aan het dwalen was in china town. Ze overtuigde me rode bananen te kopen. Ze had al eens een australische overtuigd dit te doen en die vond ze heerlijk. Haha. Ik dus achter haar aan op zoek naar goede bananen voor een goede prijs. Dat was grappig. Grace was haar naam en ze dankte God voor haar lange leven. En de bananen zijn heerlijk!
Morgen neem ik de bus naar Maleisie.
maandag 1 oktober 2012
Kalimantan
Na een vreugdevol wederzien van aan aszwarte Rebecca die de Rinjani had bedwongen, gingen we meteen door naar Mataran. Iedereen die van de vulkaanbeklimming terug kwam had western-food-cravings en dus aten we voor het eerst geen mie goreng of gado gado.
's Ochtends vroeg vlogen we over Java naar Kalimantan, het Indonesische deel van Borneo. Borneo is het derde grootste regenwoudgebied van de wereld, maar er wordt constant gekapt. Voor o.a. goed en palmolieplantages. We vinden in Banjarmasin, waar we landen, nachtvervoer tot in Pangkalan Bun vanwaar we het Tajung Puting Nationaal park kunnen bezoeken. Uiteraard slapen we amper want de meeste wegen zitten vol drempels waardoor mijn schouder of hoofd tegen de zijkant van de wagen vliegt. Doodmoe komen we aan bij de verhuur van de Klotoks. Klotoks zijn Indonesische boten en de enige manier om het park, maar vooral de urang utang feeding stations, te bezoeken. Na een discussie van ongeveer 1 minuut krijgen we 1 milioen Rupiah van de vraagprijs. Dat is gelijk aan 80 euro. Dat ging dus vlotjes. We moesten enkel een kleine 2 uur wachten om boodschappen te doen en de boot vol te tanken en we konden vertrekken. Wat volgde was een fijne, relaxte reis van 4 dagen en 3 nachten waarbij we sliepen onder een muggennet op het dek van de boot. Het eten was het beste dat we al kregen in Indonesie, en we werden dan ook iedere dag volgepropt. Tussen de maaltijden door kwamen we op slechts een meter afstand van sommige Urangs en vanop de boot zagen we kingfischers ( mijn nieuwe favoriete vogels), een neushoornvogel, makaken en neusapen! Je weet wel, van die apen met een piemelachtige neus tussen hun ogen. Tijdens een korte nachtelijke wandeling zagen we kleine tarantula's. Het was een fantastische tocht, enkel de gids mankeerde een beetje. Hij toonde ons bijvoorbeeld 10 keer termieten (niet echt interessant) of Tarantulegaten (idem) of vertelde ons de namen van de Urangs, maar verder was hij vrijwel geen hulp. Ik stelde helaas ook vast dat hij zijn niet echt informatieve verhalen steeds tot mij richtte en nooit tot Rebecca, tot Becca's plezier.
Elke dag baden we in het zweet en deed achteraf de mandi (een emmer met rivierwater om je te wassen) erg veel deugd.
Terug in P. Bun hadden we nog een dag te verdoen. We zochten ons een lift naar de kust, maar daar was het doods. Er kwam gelukkig 1 man op ons toe met een folder. Op Rebecca's aansturen besloten we erop in te gaan. Na een vermoeiende prijsdiscussie via een vertaler aan de telefoon stapten we in een speedboot naar de overkant van de baai. Waar we aankwamen was het fantastisch! Er waren een aantal rangers die zeeschildpadden redden en voor de rest een totaal verlaten white sand beach! Voor ons alleen! Gelukkig, onze dag was gered.
De volgende dag helaas niet. Toen ik wakker werd had ik een Indonesische sms ontvangen in verband met onze vlucht naar jakarta. Na lang zoeken vonden we iemand die engels kon. Onze vlucht was verzet van 12.05 naar 16u! Wat gedaan in deze oninteressante stad waar we constant worden aangegaapt en haast flauw vallen van de hitte? Om 11u krijg ik telefoon van kalstar aviation. Onze vlucht is nu uitgesteld tot 18u! Als R. en ik aankomen op de luchthaven met niets dan tijd om handen besluit ik wat te klagen, je weet maar nooit dat we iets terugkrijgen. Hiermee vullen we ongeveer een uur en krijgen we elk 100.000Rp in onze handen geduwd + lunch. Het is toch iets.
Uiteindelijk stijgen we op om 20u. 8u vertraging! Rebecca zal maar net op tijd in Jakarta aankomen voor haar vlucht naar huis! Ongelooflijk!
Ondertussen zit ik in jakarta en na een bezoek aan een mall en een paar uur op de bus zitten zit ik in een vreemd entertainment park. Het is niet echt interessant maar ik wist niet goed wat doen: Het nationaal museum dat ik wou bezoeken is gesloten op maandag en de stad buiten de stad die ik wou bezoeken is van treinstation veranderd. Morgen lieg ik naar Singapore. Het begin van mijn reis alleen.
's Ochtends vroeg vlogen we over Java naar Kalimantan, het Indonesische deel van Borneo. Borneo is het derde grootste regenwoudgebied van de wereld, maar er wordt constant gekapt. Voor o.a. goed en palmolieplantages. We vinden in Banjarmasin, waar we landen, nachtvervoer tot in Pangkalan Bun vanwaar we het Tajung Puting Nationaal park kunnen bezoeken. Uiteraard slapen we amper want de meeste wegen zitten vol drempels waardoor mijn schouder of hoofd tegen de zijkant van de wagen vliegt. Doodmoe komen we aan bij de verhuur van de Klotoks. Klotoks zijn Indonesische boten en de enige manier om het park, maar vooral de urang utang feeding stations, te bezoeken. Na een discussie van ongeveer 1 minuut krijgen we 1 milioen Rupiah van de vraagprijs. Dat is gelijk aan 80 euro. Dat ging dus vlotjes. We moesten enkel een kleine 2 uur wachten om boodschappen te doen en de boot vol te tanken en we konden vertrekken. Wat volgde was een fijne, relaxte reis van 4 dagen en 3 nachten waarbij we sliepen onder een muggennet op het dek van de boot. Het eten was het beste dat we al kregen in Indonesie, en we werden dan ook iedere dag volgepropt. Tussen de maaltijden door kwamen we op slechts een meter afstand van sommige Urangs en vanop de boot zagen we kingfischers ( mijn nieuwe favoriete vogels), een neushoornvogel, makaken en neusapen! Je weet wel, van die apen met een piemelachtige neus tussen hun ogen. Tijdens een korte nachtelijke wandeling zagen we kleine tarantula's. Het was een fantastische tocht, enkel de gids mankeerde een beetje. Hij toonde ons bijvoorbeeld 10 keer termieten (niet echt interessant) of Tarantulegaten (idem) of vertelde ons de namen van de Urangs, maar verder was hij vrijwel geen hulp. Ik stelde helaas ook vast dat hij zijn niet echt informatieve verhalen steeds tot mij richtte en nooit tot Rebecca, tot Becca's plezier.
Elke dag baden we in het zweet en deed achteraf de mandi (een emmer met rivierwater om je te wassen) erg veel deugd.
Terug in P. Bun hadden we nog een dag te verdoen. We zochten ons een lift naar de kust, maar daar was het doods. Er kwam gelukkig 1 man op ons toe met een folder. Op Rebecca's aansturen besloten we erop in te gaan. Na een vermoeiende prijsdiscussie via een vertaler aan de telefoon stapten we in een speedboot naar de overkant van de baai. Waar we aankwamen was het fantastisch! Er waren een aantal rangers die zeeschildpadden redden en voor de rest een totaal verlaten white sand beach! Voor ons alleen! Gelukkig, onze dag was gered.
De volgende dag helaas niet. Toen ik wakker werd had ik een Indonesische sms ontvangen in verband met onze vlucht naar jakarta. Na lang zoeken vonden we iemand die engels kon. Onze vlucht was verzet van 12.05 naar 16u! Wat gedaan in deze oninteressante stad waar we constant worden aangegaapt en haast flauw vallen van de hitte? Om 11u krijg ik telefoon van kalstar aviation. Onze vlucht is nu uitgesteld tot 18u! Als R. en ik aankomen op de luchthaven met niets dan tijd om handen besluit ik wat te klagen, je weet maar nooit dat we iets terugkrijgen. Hiermee vullen we ongeveer een uur en krijgen we elk 100.000Rp in onze handen geduwd + lunch. Het is toch iets.
Uiteindelijk stijgen we op om 20u. 8u vertraging! Rebecca zal maar net op tijd in Jakarta aankomen voor haar vlucht naar huis! Ongelooflijk!
Ondertussen zit ik in jakarta en na een bezoek aan een mall en een paar uur op de bus zitten zit ik in een vreemd entertainment park. Het is niet echt interessant maar ik wist niet goed wat doen: Het nationaal museum dat ik wou bezoeken is gesloten op maandag en de stad buiten de stad die ik wou bezoeken is van treinstation veranderd. Morgen lieg ik naar Singapore. Het begin van mijn reis alleen.
Abonneren op:
Posts (Atom)