blijven plakken

Er zijn 2 leugens op Bocas: 1. Ik ga vanavond niet drinken. 2. Ik ga morgen vertrekken.
Er was er een derde, maar die ben ik al vergeten. In ieder geval kloppen ze als een bus want ik wil hier niet weg. Een belangrijke reden hiervoor is, buiten het feesten, de paradijslijke stranden en het fijne snorkelen, dat het wel een reúnieplaats lijkt voor mensen die je reeds tegenkwam op je trip. Het lijkt wel of ik half Isla Colon al ken en die kom je dan ook allemaal steeds tegen want er is feitelijk maar 1 hoofdstraat.
Vrijdag deed ik een snorkeltoer waarbij we eerst dolfijnen gingen zien, dan snorkelen en vervolgens naar een paradijs. Met rede een perfecte dag te noemen. Eergisteren was zonder twijfel het beste feest op het eiland aan de overkant. Met de boot aangekomen kom je op een groot terras waar ze een gat in hebben gemaakt, het zogenaamde zwembad, wat dus eigenlijk gewoon de zee is die onder het water doorloopt. Waarschijnlijk is het ook de gevaarlijkste bar aangezien poepdronken dudes en babes van springplank, trampoline of schommel in het water springen. De dag erop had menig mens last van onverklaarbare schrammen. Maar, verdorie, dat was een geweldig feest. Voor een keer ook zonder reggeaton! Ondertussen proberen antonia en bill me Australisch slang aan te leren en ben ik erg benieuwd naar het nederlandse lied ''ben je geil of wil je een koekje''...er moet toch echt iets mis zijn met de gemiddelde nederlander.
Tijd voor een boottochtjes!

Bocas

Arrived in Bocas del Toro, Panama. It looks awesome. haha. Nederlands praten valt me steeds moeilijker. Ik ben naar hier gekomen met de hillarische Andrea (54j, duitsland) die dronken is na 2 biertjes. Dat wordt lachen vanavond op dit feesteiland! Ik kijk er al naar uit!
2 months down & 2 borders.
Misschien even vermelden dat mijn volgende land (in enkele weken) Colombia zal zijn, mijn plannen lijken namelijk op geen enkele manier meer op de oorspronkelijke. Dit ene Zuid-Amerikaanse land zal ik aandoen vanwege de ongelooflijk positieve verhalen die ik erover heb gehoord op deze trip. Daar zal ik heen gaan per zeilboot en dan hoogstwss terugkeren naar centraal-Amerika per vliegtuig.
Maar eerst dus Panama, het ziet er goed uit! I like it allready...

San José

22u10. Over 2uur is het mijn verjaardag, het zal een rustige verjaardag zijn. Na onafgebroken sinds San Juan del sur me te mengen onder nieuwe gezichten heb ik me vandaag wat afgezonderd en alleen door de straten van San José gedwaald. De stad is lang niet zo erg als iedereen me voorspelde en het deed zelfs veel deugd om even in de stad te zijn.Ik bezocht een klein maar erg goed museum van hedendaagse kunst en een goede galerij en at vanmiddag misschien wel het beste eten van heel mijn reis in de geweldige overdekte markt, gekruide rijst met garnalen en gebakken vis en een gaunabanasapje (of zoiets) voor 4euro op mijn krukje rond het kookeiland tussen de Tico's. Het was duidelijk de goede keuze om aan deze stand even te wachten op een vrij plaatsje. Ik zou er elke dag heen gaan mocht ik morgen al niet weer op pad vertrekken, voor het eerst richting Caraíbische kust. Waar er hopelijk (het is tenslotte zaterdag) een goed feest te vinden is om mijn 23jaren te vieren. En te snorkelen. En het nationaal park te bezoeken. Want door de hevige regen ben ik in nog haast geen enkel natuurgebied geweest want waar ik liefst heen wou is de weg nog steeds onberijdbaar verklaard. In plaats daarvan leidde mijn weg naar La Fortuna, samen met Nina (28, Duitsland). Ik wou deze toeristische trekpleister oorspronkelijk het hoofd bieden maar we konden nu eenmaal een gratis lift krijgen met twee Amerikanen. De enige prijs die we moesten betalen was het urenlang aanhoren van flauwe moppen, liefst over cocaíne. In tegenstelling tot uw waarschijnlijke verwachtingen waren deze heren rond de dertig en niet 18. Maar Fortuna is niet helemaal voor niets geweest want ik heb er met een leuke gids papegaaien, gifkikkers, een toucan en luiaards gespot. Het eten van termieten heb ik aan me voorbij laten gaan hoewel ze zouden smaken naar wortelen. Helaas hebben we wel de Jesus Christ lizard gemist, de hagedis die toepasselijk over water kan lopen.
Anyways, I will be heading to Panama soon, improving my spanglish on the rest of this trip.
Gelukkige verjaardag aan mezelf!

Muy tranquilo

Costa Rica in een notendop (duppelpunt)
de steden lijken me maar niets, geen cultuur, geen drukte op straat of in de bus dus dat mis ik een beetje na Nicaragua. Dat en de prijzen natuurlijk, iets eten kost hier 3 keer meer en een park bezoeken 10 keer meer. M.a.w. ben ik overgeschakeld op selfcatering en zorgvuldig plannen welke natuurreservaten ik het liefst wil zien. Ook zijn de toeristen natuurlijk anders. In Nicaragua kwam ik haast enkel backpackers tegen en hier is bijna iedereen voor 2 weken op reis, waaronder aan de kust een type jonge Amerikanen die vooral komen drinken en blowen. Gelukkig ben ik nog niet naar de populairste stranden geweest. Tussen het strand en de stad zat ik in Monteverde, een erg pupulaire plaats in het regenwoud. En regenen deed het. Maar mijn liefde voor groen werd er enkel intenser en mijn besef dat mensen per land erg verschillen ook. Ik spendeerde er de dag met een belgisch koppel en het was erg rustgevend met landgenoten. Ik dronk met hen voor het eerst wijn ipv bier of rum, wat goed aansluit bij wat ik mij voorstel mocht ik reizen met mijn familie of andere vlamingen over heel de wereld op reis. Bourgondiers, right. In ieder geval een erg symphatiek koppel en mijn redders in nood toen ik met de bus aan het natuurpark arriveerde en ik mijn geld  vergeten bleek te zijn. Dus jullie kunnen nog steeds gerust zijn, ik ben nog niet veranderd. Alleen wat bruiner dan. En misschien wat socialer. Maar vooral nog steeds erg rustig.
Nu ben ik weer aan het strand maar de golven zijn te hevig voor mijn nog onbestaande skills dus dat wordt geen surfen hier. Eigenlijk ben ik hier aan het wachten tot ik naar mijn volgende bestemming kan, want door de hevige regen van de afgelopen dagen zijn enkele wegen onberijdbaar geworden. Ze verwachten dat het woensdag weer in orde is. Maar met het einde van die regenval is ook het begin van dry season voorspeld.
Alleszins bevalt Costa Rica beter dan wat sommigen me hadden voorspeld. Maar ik bespeur ook al een liefde voor Nicaragua in mijn hart, hihi.
Veel liefde uit Mal Pais.

isla de ometepe

Ik verondertsel dat als je je amuseert internet niet je eerste zorg is. Het blijkt al weer haast een week geleden dat ik hier iets schreef. Om verder te gaan over mijn surfervaringen, die waren erg verwarrend. Voor mij was er namelijk geen twijfel dat ik goofy (rechtervoet voor) ben zoals bij snowboarden, maar de derde dag (toen ik toch maar even voor een leraar had geopteerd) sprong ik plots regular (linkervoet vanvoor) op de plank! Conclusie van de leraar: ik ben een van die 2% switchers of zoeits, namelijk mensen die beide kunnen, maar dat maakt het alleen maar ingewikkelder want nu weet ik niet wat doen! Maar met wat geluk kom ik er wel uit op mijn volgende surfspot, waar die ook mag zijn. Na een paar dagen knoeien en chillen op het strand en in de zee verhuisde ik met Steve (US, Colorado), Resi (Oostenrijk) en Charlie (Fr) naar Isla Ometepe, een paradijslijk eiland in het grootste meer van centraal-Amerika bestaande uit twee vulkanen met daarop blauwe vogels, vele vlinders, apen en meer in het cloudforest. De klim op de vulkaan was eerst haast dodelijk vermoeiend maar na de nodige aanmoediging werd het enkel leuker om door de dichte jungle door modder over de rotsen te klimmen en onder boomstammen heen te wroeten. Enkel liaanslingeren ontbrak aan deze tocht. Onze bikini hadden we helaas voor niets mee want het was net te koud op de top voor een duik in het kratermeer. Maar geen zorg, want de volgende twee dagen werd dat ruimschoots goed gemaakt door luieren met stijve kuiten aan het prachtige meer, heerlijke water, uitzicht op de vulkaan, en rode zonsondergang, genietend van homemade coconuticecream. Iemand al jaloers? Onze laatste avond trokken we met onze fles rum naar een verjaardagsfeestje dat leek op een tienerfuif waarvoor we op straat waren uitgenodigd. De jarige bleek 1 jaar oud te zijn, maar ik verondertsel dat elke reden goed is om te feesten. Met Charlie probeerde ik mijn beste reggeatondancemoves boven te halen, maar ik vrees dat we nooit het niveau van de Nica's zullen evenaren. Zeker niet hoe de jongens zo serieus mogelijk hun machismo ten top voeren.
Maar nu is het alweer tijd voor een nieuw hoofdstuk, Costa Rica. Ik moet nog steeds mijn lonely planet uitpluizen om te weten wat ik hier wil doen. Ik had nu eenmaal veel te veel plezier op Ometepe om daar tijd voor te maken.
Adios!