Sawadikaaaaaa!

Alle zeg, ik ben al bijna 5 maanden onderweg. Indonesie lijkt wel jaren geleden, want in tussentijd gebeurde er zo veel!
Ik hang vandaag wat rond in Bangkok voor mijn vertrek vanavond naar de Filipijnen. Ik heb dat vliegticket fantastisch geregeld, want blijkbaar kom ik aan op een luchthaven op 80km buiten Manila om elf uur 's avonds. Volgende keer zal ik toch wat beter opletten waar ik heen vlieg en niet enkel naar de prijs kijken. Enfin, 1 nacht slecht geregeld in al deze tijd valt best mee!

Ongeveer een week geleden was ik nog in Noord-Thailand. Ik keek reikhalzend uit naar mijn bezoek aan het stadje Pai waar iedereen me steeds vol lof over vertelde. Het moest dus voldoen aan hoge verwachtingen, maar na slechts 1 dag was ik al verkocht. Ik en Lenni vonden een bungalow in de velden, maar toch vlak bij het centrum en troffen 's avonds een bende hippies met talent die waren aan het jammen in een jazzbar. Er hing een gemoedelijke sfeer en iedereen kwam een praatje maken.
s' Anderendaags zouden we een scooter huren om naar de hotsprings in de omgeving te rijden. Ons plan ging meteen de mist in want alle scooters waren op. Er restte ons dus 2 opties: een fiets huren en de steile hellingen bedwingen of liften. Lui als we zijn (soms) kozen we voor optie 2. In nog geen 2 minuten tijd stopte de eerste wagen, een vriendelijke thai die ons zomaar tot daar bracht! We baadden ons in de sulferige bronnen en zagen iedereen rondlopen met eieren die je in een bron van 80*C kon koken. Enige downside: dat duurt zo'n half uur. We zetten onze tocht verder te voet en wandelden langs olifanten en liepen over een brug gebouwd door de jappen tijdens WW2. We liften verder met twee thaise toeristen die nog even een stop maakten bij een uitzichtpunt in Pai canyon, waar we uiteraard met hen op de foto moesten. Vriendelijke mensen. Ze zetten ons braaf weer thuis af en dit keer gingen ik en Lenni 's avonds met wat israeli's naar de enige bar die tot 2u open is, alwaar een hoop nieuwe hippies aan het dansen waren op live reggae. De vibe in Pai is er misschien wat over, plots draagt elke toerist thaise broeken en haarbanden en speelt iedereen een gek muziekinstrument, maar het is wel een goede vibe. Vreemd genoeg is dit hippiegedrag enkel in Pai te bespeuren. De helft van die mensen gaan erna wellicht weer los in een flashe club in Bangkok met 200bath cocktails. Maar bon, de sfeer was dus goed. Ik werd er alleszins ook erg relaxed van.
Dag 2 huurden we dan toch een fiets. De eigenaar van de bungalows (Family Hut, aanrader) gaf ons een kaartje mee met een route die relatief plat is. De fietstocht was in een woord prachtig. De omgeving is erg mooi, heel rustig, weinig verkeer, niet te steil...Het was perfect. Totdat Lenni natuurlijk een bordje zag op de terugweg: "Waterfall, 5.5km". "Oh, da's maar 5km! Daar gaan we heen!"
Ik kan u zeggen, 5.5km recht omhoog zonder versnelling op een te kleine fiets is niet echt een slim idee. Toen we aan het zwoegen waren op de laatste kilometer kwamen we nog wat uitgeputte slimmerikken tegen en samen fietsten/wandelden we (zelfs de Zuid-Afrikaanse beren konden het niet aan) de laatste hellingen. Een duik in een verfrissende waterval deed nog nooit zo'n deugd. Terug benden waren we uiteraard wel snel met de fiets, hoewel wellicht ook levensgevaarlijk met die slecht gesmeerde, piepende remmen. Toch was het een uiterst geslaagde dag en weer in het dorp verwelkomden we Maaike en Angela weer die op een trager tempo Thailand bereizen.
Terugkeren naar Bangkok begon meteen met een wake-upcall. Hoe vriendelijk de meeste thai ook zijn (vooral in het noorden), vergeet niet op je hoede te zijn als je weer keert naar Scam City. Ik herinnerde me het net op tijd voor ik op de nachtbus stapte en sliep met mijn geld op mijn lijf en mijn GSM in mijn trui. Gelukkig reis ik niet met veel dingen van waarde. Toen de bus stopte om 1u s' nachts en het was niet om te tanken, noch een toiletstop wist ik al dat er iemand in het ruim bij de bagage zou kruipen. Het maakt niet uit of er een slot op je tas zit, erin geraken ze. Lenni en ik hadden niets van waarde dus was er ook niets weg, maar we zagen duidelijk dat onze bagage doorheen was gehaald. Ook werd Lenni snachts wakker toen ze iets aan haar benen voelde. Later bleek dat een van de buschauffeurs geld uit haar portefuille had gestolen die aan haar voeten lag.
Goed, het was een relatief klein bedrag, er zijn geen trauma's aan overgehouden, maar na het veilige Laos was ik even vergeten dat thai niet zo te vertrouwen zijn.
Verder bevalt Bankok me deze keer wel erg goed. Ik zit in een ander stadsdeel dan tijdens mijn vorige verblijf en het is hier veel fijner vertoeven. Niet enkel zatte backpackers en al hun faciliteiten in 1 straat en eromheen niets interessant, maar een gewone hostel, in een gewone buurt in een moderne grootstad.
In het weekdend wisselde ik de stad wel even af met den buiten. We bezochten "the bridge over the river Kwai" (Ik heb de film wel nooit gezien) en watervallen met vissen die de dode huid aan je voeten opeten.
Nu dood ik de tijd in Bangkok, tot mijn vlucht. Ik vind het wel spannend. Ik ga weer alleen op stap want zei Lenni vanochtend vaarwel. Het was een goede tijd samen.

bowlen en zweven

Eerlijk? Tuben in Van Vieng  is vandaag de dag weinig indrukwekkend. Het landschap vanop de rivier tussen de bergen is prachtig maar de trage stroming zorgt voor weinig spanning. Ik denk toch dat ik meer plezier had beleefd in het oude -hoewel dodelijke- Van Vieng, hoewel het voor de lokale bevolking natuurlijk een hele verademing moet zijn om niet meer in een stad te wonen vol zatte toeristen in zwemkledij. Voor de buisiness is het dan weer minder goed want het lijkt overdag een beetje een spookstad. De meeste bars en hotels moeten nu knokken voor hun gasten.
Na een prachtige maar vreselijke fietstocht door de omgeving naar een grot en blue lagoon en een Korean Bbq hadden we het beste van het stadje wel gehad. (De fietstocht was vreselijk met name voor mijn kont. Je kan je er misschien iets bij vorstellen als ik zeg dat er een onderscheid werd gemaakt op de fietstocht tussen -dirtroad- en - better dirtroad- Auw.) We ondernamen een busrit van slechts 5u, waarna haast iedereen misselijk was van de vele haarspelbochten en putten in de weg. Maar na deze overwinning was de zege schoon: we kwamen terecht in Luang Prabang. Een echte Aziatische parel onder de steden met vele tempels, franse huizen, groen en bakkerijen. De stad is gelegen tussen de Mekong en een andere rivier waardoor je moi uitzicht hebt aan weerszijden en een prachtige zonsondergang kan beleven vanop de berg in het midden van de oude stad.
Ons groepje was na de busrit nog gegroeid. We waren nu met 8 mensen op stap. Ik kan je wel zeggen, voor mij is dat te veel. Je moet alles overleggen en heel veel wachten, dus besloot ik er regelmatig alleen op uit te trekken. koffietje drinken, tempel bezoeken, fresh springrolls eten op straat, het leven moet niet moeilijk zijn. De eerste avond gingen we wel met zijn allen op stap want het was Lenny haar verjaardag. Helaas sluiten in Laos overal om 23u30 alle bars. Alles is vanaf dat uur toe behalve - wait for it- de bowlingalley! Wij dus met zijn alle gaan bowlen voor haar 34ste verjaardag! Vast niet wat ze zich had voorgesteld maar het was erg leuk. Later die week ben ik er nog een keer beland, dit keer voor Anka's verjaardag en toen zat het er echt stampvol. The place to be! Deze must-do was dus al achter de rug. Ik maakte nog een boottocht op de Mekong naar een grot, deed mee aan een vroege jogaclass ( Ik was minder slecht dan ik had gevreesd) en stond met de meiden + Toby op om 5u in de ochtend om de monniken hun ronde te zien doen voor aalmoezen. Locals stellen zich dan op op de stoep met sticky rice, koekjes en crackers om uit te delen aan de monniken die zo hun eten verkrijgen.
We hingen in het totaal 5 dagen rond in de stad. Toen werden we allemaal opgesplitst. Silke ging op trektocht, Maaike en Angela naar het Noorden, Toby naar huis en Anka naar Thailand. Ik en Lenny gingen natuurlijk naar de beste plek. Wij hadden ons ingeschreven voor de Gibbon Experience. Dat houdt in dat je 'leeft' als een aap waarbij je trekt door de jungle, ziplined doorheen de bomen tussen de bergen en in een boomhut overnacht. We hadden maar geld voor 2 dagen maar het was een erg fijne ervaring. De boomhut was prachtig, de ziplines leuk en de vogels fladderden rond ons heen in ale mogelijke kleuren.
Onze volgende stap was weer eens een grensovergang. Ik en Lenny wachtten Maaike en Angela op om met zijn vieren Thailand binnen te gaan. Ik was al vergeten hoe veel moderner dat land is. En voller. De steden zijn veel minder mooi, maar de natuur is even prachtig en het eten top natuurlijk.
We kwamen aan in de stad Chang Rai vanwaar we een toer boekten om de omgeving te zien. Deze was een pak interessanter en minder toeristisch dan ik had verwacht! We begonnen met The Black House, een soort kunstenaarshuis die zich had uitgeleefd met beenderen en houtsculpturen. Ook de tweede stop, de witte tempel, was zoals geen enkele andere. Het leek wel een tempel uit Disneyland. Lekker kitsch en glitterend. We bezochten enkele dorpen en een waterval en probeerden te ontcijferen wat onze enthousiaste gids ons in zijn gebroken engels probeerde uit te leggen. Een prima dag. Nu ben ik al weer een stap verder, in het aangename en populaire Chang Mai. Een kookcursus staat alvast op het programma. Verder zal ik Pai bezoeken en dan moet ik weer naar Bangkok om mijn visum voor de Filipijnen te regelen. Grappig genoeg heeft Lenny een vlucht op dezelfde dag als ik dus zullen we noord Thailand verder samen bereizen. Goed gezelschap dus het wordt veel plezier!

Things I did or didn't get used to...

- Getting wet feet whenever using the sink (X)
- bargaining (Y)
- Using but showers instead of toiletpaper (only sometimes...)
- Squatting (Y)
- Tuktuk or motorbikedrivers asking you on dates (X)
- Getting my picture taken by locals ( still weird)
- Throwing your rubbish under the table ( still weird)
- eating without a knife. Ever. (Y)
- Sharing hotelrooms with strangers (Y, but only backpackers!)
- Counting one extra hour for busrides (Y)
- Having bugs and gecko's around me (Y)
- Eating noodlesoup up to two times a day (Y)
- Eating porkfat (only when crispy)
- Having communicationproblems through culture (X)
- Being PATIENT! ...

Laos

Om de grens naar Laos over te steken moesten ik en Johanna om 8u in de ochtend een bus nemen naar Stung Treng, want dat was de laatste, om dan aldaar 7u te wachten op de enige bus naar de grens. Fantastische planning kan ik toch wel zeggen. Toen we aankwamen aan de Mekong werden we direct afgeript door de boottaxi's: Het is donker dus kost het 3euro ipv 1! Een prima eerste indruk van Laos met andere woorden. Op het eiland zochten we een bungalow/basic bamboe hut met bed en vroeg naar bed. Het eiland is prachtig! We wandelden de 24ste naar een verbonden eiland door brug alwaar een preachtige waterval te bezichtigen was. Deze was niets zoals enige andere die ik al zag. Het leek wel het wilde westen in Amerika ( of toch wat ik me er bij voorstel). Die avond was het kerst en ik had geluk. We hadden op ons eiland Don Det al heel wat oude bekenden tegengekomen om mee te vieren. Met het Vlaamse koppel Stijn en Sarah die ik in Costa Rica had leren kennen, nog een antwerps koppel, 2 finnen en 2 polen dronken we een hoop pintjes en genoten van een niet erg kersts diner! Erg gezellig. Toen we na het sluiten van de bars ( ja, dat is officieel 23u30) naar het strand gingen waar iedereen dan samenhokt kwam ik zowaar nog 2 belgen tegen! Absurd!
Na nog een dag genieten van de Mekongrivier en zijn vele eilanden was het tijd om te vertrekken. Ik zou alleen naar het niet zo interessante Savannahket gaan om de lange reis naar het noorden op te breken. Om 6 uur in de vooravond diende ik daar aan te komen. Niet zo dus. De derde bus alleen deed er zes uur over om ons misschien 200 km verder te brengen. We stopten zo'n 5 keer onderweg om in het totaal iets van een 100 levende varkens en 4 geiten op te pikken. De helft ging in het bagageruim onder de bus en de rest in manden en zakken op het dak. De geiten werden gewon aan een koord op het dak gebonden. Een ware streling voor oren en neus kan ik je vertellen. 100 schreeuwende varkens. Uiteindelijk kwam ik in Savannahket aan om 23u. Nieuw probleem: alles was toe! Gelukkig was ik weer niet alleen. Er was 1 meisje die ook van de bus was gestapt. Het enige dat nog open was in deze stad was een nogal fancy hotel. Een kamer met twee bedden was 16 euro. Dat is Meer dan het dubbel dan wat ik normaal betaal. Maar stiekem was het ook wel fijn. Een dikke matras, goeie douche, zachte handdoek... Ik bezocht in de stad een religieus festival met een kermis errond en het nogal primitieve dinosaurusmuseum. De kermis was heel oldschool met ballonnen prikken, ballen gooien en een paar schietkramen en waarzeggers. Ze konden geen engels dus ik weet niet hoe mijn toekomst eruit ziet.
Pas op de volgende bestemming was ik eindelijk alleen. Ik ging Kong Lo Cave bezoeken en verbleef daarvoor in Kong Lo Village in een homestay. Het was lekker rustig in het dorp waar de vrouwen hun eigen stof spinnen en rokken weven, de kinderen spelen en honden en kippen rondlopen door en tussen de huizen, de vrouwen zich wassen in de rivier en mensen werken op hun velden, omringt door limestonebergen. Om 9u ging ik slapen en om half 6 werd ik wakker van de hanen en kinderen. Heerlijk. Ook de grot was indrukwekkend. enkel door te gaan per boot.
Na twee dagen eindelijk op mijn eentje te hebben doorgebracht was ik helemaal klaar voor nieuwjaar in Vientiane, de hoofdstad. Ik had een recommendation voor een hostel en ontmoette snel een leuke bende Australische jongens en Nederlandse meisjes. Het werd niet enkel groot feest met nieuwjaar maar ook de dagen errond! Het nationale bier, Beerlao, gaf een groot feest met enkel bier, haha. En de hostel organiseerde een gratis bbq. Nice! Na een paar dagen plezier was het tijd om te vertrekken en het deed een beetje pijn want ondertussen voelde het alsof ik iedereen kende en ik heel wat nieuwe vrienden moest achterlaten. Maar enkele van hun zijn nog bij mij, nu in Van Vieng, een used-to-be partyplace. Na vele dodelijke ongelukken met dronken toeristen die gingen "tuben" in de rivier waarlangs vee bars waren die gratis shots uitdeelden, hebben ze nu alle bars gesloten. Tubing kan je wel nog doen, maar nu verantwoordelijk. Geen probleem voor mij want de omgeving is prachtig! Nu ga ik genieten van een mangoshake en de zonsondergang. Cheers!