Sawadikaaaaaa!

Alle zeg, ik ben al bijna 5 maanden onderweg. Indonesie lijkt wel jaren geleden, want in tussentijd gebeurde er zo veel!
Ik hang vandaag wat rond in Bangkok voor mijn vertrek vanavond naar de Filipijnen. Ik heb dat vliegticket fantastisch geregeld, want blijkbaar kom ik aan op een luchthaven op 80km buiten Manila om elf uur 's avonds. Volgende keer zal ik toch wat beter opletten waar ik heen vlieg en niet enkel naar de prijs kijken. Enfin, 1 nacht slecht geregeld in al deze tijd valt best mee!

Ongeveer een week geleden was ik nog in Noord-Thailand. Ik keek reikhalzend uit naar mijn bezoek aan het stadje Pai waar iedereen me steeds vol lof over vertelde. Het moest dus voldoen aan hoge verwachtingen, maar na slechts 1 dag was ik al verkocht. Ik en Lenni vonden een bungalow in de velden, maar toch vlak bij het centrum en troffen 's avonds een bende hippies met talent die waren aan het jammen in een jazzbar. Er hing een gemoedelijke sfeer en iedereen kwam een praatje maken.
s' Anderendaags zouden we een scooter huren om naar de hotsprings in de omgeving te rijden. Ons plan ging meteen de mist in want alle scooters waren op. Er restte ons dus 2 opties: een fiets huren en de steile hellingen bedwingen of liften. Lui als we zijn (soms) kozen we voor optie 2. In nog geen 2 minuten tijd stopte de eerste wagen, een vriendelijke thai die ons zomaar tot daar bracht! We baadden ons in de sulferige bronnen en zagen iedereen rondlopen met eieren die je in een bron van 80*C kon koken. Enige downside: dat duurt zo'n half uur. We zetten onze tocht verder te voet en wandelden langs olifanten en liepen over een brug gebouwd door de jappen tijdens WW2. We liften verder met twee thaise toeristen die nog even een stop maakten bij een uitzichtpunt in Pai canyon, waar we uiteraard met hen op de foto moesten. Vriendelijke mensen. Ze zetten ons braaf weer thuis af en dit keer gingen ik en Lenni 's avonds met wat israeli's naar de enige bar die tot 2u open is, alwaar een hoop nieuwe hippies aan het dansen waren op live reggae. De vibe in Pai is er misschien wat over, plots draagt elke toerist thaise broeken en haarbanden en speelt iedereen een gek muziekinstrument, maar het is wel een goede vibe. Vreemd genoeg is dit hippiegedrag enkel in Pai te bespeuren. De helft van die mensen gaan erna wellicht weer los in een flashe club in Bangkok met 200bath cocktails. Maar bon, de sfeer was dus goed. Ik werd er alleszins ook erg relaxed van.
Dag 2 huurden we dan toch een fiets. De eigenaar van de bungalows (Family Hut, aanrader) gaf ons een kaartje mee met een route die relatief plat is. De fietstocht was in een woord prachtig. De omgeving is erg mooi, heel rustig, weinig verkeer, niet te steil...Het was perfect. Totdat Lenni natuurlijk een bordje zag op de terugweg: "Waterfall, 5.5km". "Oh, da's maar 5km! Daar gaan we heen!"
Ik kan u zeggen, 5.5km recht omhoog zonder versnelling op een te kleine fiets is niet echt een slim idee. Toen we aan het zwoegen waren op de laatste kilometer kwamen we nog wat uitgeputte slimmerikken tegen en samen fietsten/wandelden we (zelfs de Zuid-Afrikaanse beren konden het niet aan) de laatste hellingen. Een duik in een verfrissende waterval deed nog nooit zo'n deugd. Terug benden waren we uiteraard wel snel met de fiets, hoewel wellicht ook levensgevaarlijk met die slecht gesmeerde, piepende remmen. Toch was het een uiterst geslaagde dag en weer in het dorp verwelkomden we Maaike en Angela weer die op een trager tempo Thailand bereizen.
Terugkeren naar Bangkok begon meteen met een wake-upcall. Hoe vriendelijk de meeste thai ook zijn (vooral in het noorden), vergeet niet op je hoede te zijn als je weer keert naar Scam City. Ik herinnerde me het net op tijd voor ik op de nachtbus stapte en sliep met mijn geld op mijn lijf en mijn GSM in mijn trui. Gelukkig reis ik niet met veel dingen van waarde. Toen de bus stopte om 1u s' nachts en het was niet om te tanken, noch een toiletstop wist ik al dat er iemand in het ruim bij de bagage zou kruipen. Het maakt niet uit of er een slot op je tas zit, erin geraken ze. Lenni en ik hadden niets van waarde dus was er ook niets weg, maar we zagen duidelijk dat onze bagage doorheen was gehaald. Ook werd Lenni snachts wakker toen ze iets aan haar benen voelde. Later bleek dat een van de buschauffeurs geld uit haar portefuille had gestolen die aan haar voeten lag.
Goed, het was een relatief klein bedrag, er zijn geen trauma's aan overgehouden, maar na het veilige Laos was ik even vergeten dat thai niet zo te vertrouwen zijn.
Verder bevalt Bankok me deze keer wel erg goed. Ik zit in een ander stadsdeel dan tijdens mijn vorige verblijf en het is hier veel fijner vertoeven. Niet enkel zatte backpackers en al hun faciliteiten in 1 straat en eromheen niets interessant, maar een gewone hostel, in een gewone buurt in een moderne grootstad.
In het weekdend wisselde ik de stad wel even af met den buiten. We bezochten "the bridge over the river Kwai" (Ik heb de film wel nooit gezien) en watervallen met vissen die de dode huid aan je voeten opeten.
Nu dood ik de tijd in Bangkok, tot mijn vlucht. Ik vind het wel spannend. Ik ga weer alleen op stap want zei Lenni vanochtend vaarwel. Het was een goede tijd samen.