Na hordes Amerikanen te zijn gepasseerd in Granada, hobbelend in koetsen van hun hotel naar het meer en terug, ben ik nu in San Juan del Sur terechtgekomen en zal ik mij straks wagen aan mijn eerste surfervaringen. Hoewel een jongen van Guatemala mee wou naar hier en me ging leren surfen ben ik hier nu toch alleen want hij had nog niet genoeg armbandjes verkocht om verder te reizen uit Granada. Maar hier aanghekomen kan ik moeilijk zeggen dat ik alleen ben. De hostel is enorm en na een "rooftopbbq" gisteren ken ik al een hoop en zal hopelijk iemand me straks de basics aanleren. Iedereen is het er hier namelijk over eens dat een leraar niet echt nuttig is, dat iedereen het mekaar aanleert. Echt zeker ben ik er niet van maar we zien wel, er zou ook een leraar op het strand te vinden zijn. In ieder geval is dit zowat het tegenovergestelde van de plaatsen waar ik voordien was, met al dit volk in de hostel en veel georganiseerde activiteiten. Dit tegenover mijn super rustige hostel in Granada waar ik het nodige drama mocht aanschouwen van een Zwitserse hartenbreekster die half en half had aangepapt met de Guatemalaan (?) waarna ze de Argentijn van haar vorige locatie tegenkwam en de jaloezie begon. Echt heerlijk om zien, maar ik was wel de enige die het grappig vond vrees ik. Ondertussen heeft de Guatemalaan me ook mijn macramégeheugen opgefrist en me zodoende gratis handenarbeid laten verrichten, maar dat was naturlijk wel een goeie toerist om mijn spaans mee te oefenen.
Sinds gisteren ben ik dan weer mijn Nederlands terug aan het opfrissen want er zitten 3 nederlandse meisjes en 2 Gentenaren. Maar ik spring nog steeds vanzelf over op Engels.
Maar goed, zij die gaan surfen groeten u!
Adios!
zondag 24 oktober 2010
donderdag 21 oktober 2010
Granada
Net aangekomen in Granada en plots wordt ik omringd door hordes Amerikanen. De stad lijkt me heel mooi (heel koloniaal) maar de nicaraguaanse sfeer lijkt dan weer wat zoek. (Wat kan ik toch kritisch zijn.) Maarja, ik kom dan ook van Matagalpa waar ik een uitstekende tijd heb gehad. Een levendige stad tussen de bergen met een heerlijke hostel waar ik me kostelijk heb geamuseerd met Nick (Ierland, 33j, reeds 15maand onder weg), Stacey (Australië, 23j, 5maand) en Anette (Canada, +-40, 1maand). Met de laatste 2 ging ik de laatste dag naar een mini-chocolate-factory net buiten de stad waar we een spaanse rondleiding kregen. Dit zorgde achteraf voor geweldige hilariteit want allen hadden we totaal andere verhalen begrepen die achteraf gezien nergens op slaan. "Hij was toch op zoek naar paddestoelen toen hij cacao vond?" Helaas hierop geen antwoord op de site (Castillo de cacao).
Buiten deze lieverds was er plost ook een bende Amerikanen van het "peace korps" ofzo die allemaal wat overenthousiast waren. Met als gevolg dat het hostel bevolkt was met mensen van heel de wereld maar toch allemaal met engels als moedertaal...ik vind dit een beetje gek.
Nu ben ik vooral benieuwd hoe granada zal uitpakken en krijg ik zin in de zee... en eskimo-ijs... en meer maracujasap.........
Adios!
Buiten deze lieverds was er plost ook een bende Amerikanen van het "peace korps" ofzo die allemaal wat overenthousiast waren. Met als gevolg dat het hostel bevolkt was met mensen van heel de wereld maar toch allemaal met engels als moedertaal...ik vind dit een beetje gek.
Nu ben ik vooral benieuwd hoe granada zal uitpakken en krijg ik zin in de zee... en eskimo-ijs... en meer maracujasap.........
Adios!
zaterdag 16 oktober 2010
Matagalpa
Aangekomen in Matagalpa via een helse busrit met massa's haarspeldbochten. Onderweg kon ik toepasselijk het bordje "restaurante los Alpes" waarnemen. Ondertussen ook moeten overschakelen op flessenwater...
Maar het is hier wel cool. Een grote, ietwat modernere stad met loungy koffiebars en iets rijker uitziende huizen. Hier heb ik dan ook gisteren mijn hart opgehaald bij een Italiaans restaurant waar ik me tegoed deed een een geweldige pasta met broccoli en zowaar vond ik vandaag zelfs weer broccoli in een comedor (typisch goedkoop eetplaatsje): I love veggies!! Wat een deugd na enkel rijst met bonen en kip of zachte kaas. Ik zit hier trouwens al een tijdje op "el route de café" dus dat laatste zit wel snor. Helaas nog steeds geen toeristen te bekennen als ook Matagalpa Tours mij gisteren vertelde dat er geen tours zijn dit weekend want er zijn nog geen toeristen opgedaagd. Maar ondertussen zit ik hier wel op mijn gemak in een ietwat krakkemikkig kamertje met weliswaar goed uitzicht en een heel goed bed voor 2,5euro per nacht!
Toen ik gisterenavond een toertje door de stad maakte kwam ik langs een soort openlucht cultureel centrum waar blijkbaar elke vrijdag gratis optredens worden gehouden. Het ding zat vol tieners en om 19u stipt begon er iets wat ik best kan omschrijven als een soort schoolvoorstelling. Achtereenvolgens brachtten tieners dansen, poezie en zang, waaronder een charmeur die Enrique Iglesias' nummer één hit "Enamorado de tu" (voorbehoudens mogelijke fouten) ten berde bracht terwijl hij een meisje uit het publiek diep in de ogen keek en een absoluut hoogtepumt toen 5 jongens in real boysbandstyle perfect synchrone pasjes uitvoerden met een zo groot mogelijke cool op -jawel- muziek waaronder ik 2unlimited en MC Hammer herkende! Ik was misschien alleen maar moest me inhouden van het lachen! Desalniettemin zitten de grooves hun wel in het lijf, iets wat van de gemiddelde westerling niet gezegd kan worden.
Wel heb ik besloten van mijn centraal gelegen positie in Nicarague gebruik te maken om van plan te veranderen en zal ik mijn weg terug vervolgen langs de westkust ipv het verlaten oosten op te gaan. Mijn volgende post komt dus wellicht van Granada, naar het schijnt de mooiste stad van Nica!
Ohja, de jongen die mijn kamer kuist wist me te vertellen dat er twee dagen gelden twee blanken uit Miami waren en is heel nieuwschierig naar alle blanken in Nica. Ik vraag me , geheel terzijde, af wanneer hij zal beseffen dat hij homo is. Best een grappig geval dus.
Tijd voor meer koffie!
Maar het is hier wel cool. Een grote, ietwat modernere stad met loungy koffiebars en iets rijker uitziende huizen. Hier heb ik dan ook gisteren mijn hart opgehaald bij een Italiaans restaurant waar ik me tegoed deed een een geweldige pasta met broccoli en zowaar vond ik vandaag zelfs weer broccoli in een comedor (typisch goedkoop eetplaatsje): I love veggies!! Wat een deugd na enkel rijst met bonen en kip of zachte kaas. Ik zit hier trouwens al een tijdje op "el route de café" dus dat laatste zit wel snor. Helaas nog steeds geen toeristen te bekennen als ook Matagalpa Tours mij gisteren vertelde dat er geen tours zijn dit weekend want er zijn nog geen toeristen opgedaagd. Maar ondertussen zit ik hier wel op mijn gemak in een ietwat krakkemikkig kamertje met weliswaar goed uitzicht en een heel goed bed voor 2,5euro per nacht!
Toen ik gisterenavond een toertje door de stad maakte kwam ik langs een soort openlucht cultureel centrum waar blijkbaar elke vrijdag gratis optredens worden gehouden. Het ding zat vol tieners en om 19u stipt begon er iets wat ik best kan omschrijven als een soort schoolvoorstelling. Achtereenvolgens brachtten tieners dansen, poezie en zang, waaronder een charmeur die Enrique Iglesias' nummer één hit "Enamorado de tu" (voorbehoudens mogelijke fouten) ten berde bracht terwijl hij een meisje uit het publiek diep in de ogen keek en een absoluut hoogtepumt toen 5 jongens in real boysbandstyle perfect synchrone pasjes uitvoerden met een zo groot mogelijke cool op -jawel- muziek waaronder ik 2unlimited en MC Hammer herkende! Ik was misschien alleen maar moest me inhouden van het lachen! Desalniettemin zitten de grooves hun wel in het lijf, iets wat van de gemiddelde westerling niet gezegd kan worden.
Wel heb ik besloten van mijn centraal gelegen positie in Nicarague gebruik te maken om van plan te veranderen en zal ik mijn weg terug vervolgen langs de westkust ipv het verlaten oosten op te gaan. Mijn volgende post komt dus wellicht van Granada, naar het schijnt de mooiste stad van Nica!
Ohja, de jongen die mijn kamer kuist wist me te vertellen dat er twee dagen gelden twee blanken uit Miami waren en is heel nieuwschierig naar alle blanken in Nica. Ik vraag me , geheel terzijde, af wanneer hij zal beseffen dat hij homo is. Best een grappig geval dus.
Tijd voor meer koffie!
woensdag 13 oktober 2010
Miraflor
Gisteren in een hotelletje ingecheckt in San Rafael del Sur, een of ander dorp met twee grote kerken. Ik ben weer de enige toerist, hopelijk blijft het zo niet doorgaan. In Esteli had ik ook al een hele dorm voor me alleen... Misschien moet ik toch maar eerst de westkust wat afschuimen waar het nu drukker is, hoewel er van het regenseizoen niets te merken valt. Eergisteren heb ik alleszins wel een prachtige dag gehad in Protected Area Miraflor, alwaar ik 24u bij een familie was. Ze waren super vriendelijk en het eten was heerlijk.Ik heb er mee helpen koken en letterlijk een steentje bijgedragen bij de versteviging van de weg (die was weggespoelt door de hevige regenval van een paar weken geleden) en s middags brachten de zusjes (11j en 17j) me naar een bescheiden waterval waar we verkoeling zochten van het frisse water en keitjes probeerden ketsen. Om 6u is het hier steeds donker en dan is er daar in de bossen en weilanden niets te doen dus tegen 20u lag iedereen in bed om om 5-6u weer op te staan, dan wordt het weer licht. Ik genoot er in elk geval enorm van de stilte en natuur.
Enfin, we zien wel waar ik terecht kom, ik ga op deze manier in ieder geval heel snel vooruit, in 2 dagen ben ik waarschijnlijk in matagalpa waar het weer wat bruisender zal zijn maar ook lawaaieriger. Maar de omgeving is prachtig, das ook al wat. En ik heb gisteren relatief kalm kunnen reageren op het bezoek van 2 reuzekakkerlakken die de vrouw van het hotel met insecticide, bezem en schoenzool te lijf is gegaan. Victorie!
Straks neem ik de bus naar jinotega, benieuwd of ik daar iemand tegenkom.
ps: Nee, ik kan mijn fotos echt niet uploaden. Ik vind het zelf vervelend dus zwijg me erover!
Enfin, we zien wel waar ik terecht kom, ik ga op deze manier in ieder geval heel snel vooruit, in 2 dagen ben ik waarschijnlijk in matagalpa waar het weer wat bruisender zal zijn maar ook lawaaieriger. Maar de omgeving is prachtig, das ook al wat. En ik heb gisteren relatief kalm kunnen reageren op het bezoek van 2 reuzekakkerlakken die de vrouw van het hotel met insecticide, bezem en schoenzool te lijf is gegaan. Victorie!
Straks neem ik de bus naar jinotega, benieuwd of ik daar iemand tegenkom.
ps: Nee, ik kan mijn fotos echt niet uploaden. Ik vind het zelf vervelend dus zwijg me erover!
zaterdag 9 oktober 2010
bijna op weg
Zaterdag ben ik naar El Corinto geweest, een heel lief, kleurrijk en groen havenstadje met het meest hilarische centraal plein! Het kan zeker tippen aan contrexville (wat mijn familie zal begrijpen). Kriskras door elkaar hebben ze er een monument van de revolutie, fonteinen met vissen, een enorme klok op een paal, een locomotief en een grieks getint pavelioen neergezet! Ohlala, dat maakte het nog beter dan het al was. Lekker vis gegeten aan het strand en overal extreem aangegaapt heel de tijd want toerisme lijkt er amper te zijn, evenals werk hoewel het een haven is! Alleszins was het vast een goeie oefening om me voor te bereiden op mijn reis want op de heenbus wou de jongen die het geld ophaalt (en Corinto Corinto Corinto roept) met mij vis gaan eten en toen ik een fietstaxi nam van het busstation in leon naar me thuis vroeg de fietser of ik iets met hem wou gaan drinken. En zo proberen ze allemaal weleens, wel steeds zonder opdringerig te zijn.
Vandaag is mijn laatste dag in Leon en toevallig zijn er ook wat feestjes vanavond. De Duitsers hebben me uitgenodigd bij een homeparty en de quetzaltrekkers ook want ook daar vertrekt iemand morgen om zijn reis verder te zetten, helaas naar de andere kant van het land. Ik kijk er alleszins erg naar uit om rond te trekken. Mijn eerste stop morgen zal in Esteli zijn, alwaar het ook iets frisser is ( wat heeelemaal niet erg is want het is hier in Leon zelden onder de 30graden)
Gisteren heb ik trouwens de raarste Amerikaan ooit ontmoet! Hij was al een week in leon, verbleef op een groezilige plaats die hij geweldig vond omdat het er zo rustig is (hij is er de enige gast), kan geen spaans, had nog niemand ontmoet, neemt overal de taxi heen omwille van zijn knie (maar volgens mij is hij gewoon lui) en had zodoende al een hele week met nog niemand gesproken en was dus nu aan het proberen op straat gringas (noord-amerikanen) of andere chellos (blanken) aan te spreken. Ik kon me zijn nood tot spreken voorstellen dus gingen we iets drinken maar die ket was dodelijk saai. Ik weet nog steeds niet wat hijn hier komt doen want het enige dat hij al gedaan had was muziek luisteren op zijn kamer en "s avonds leert hij spaans", en toen liet hij me een blaadje zien met zo'n 40 woorden die hij had opgezocht in zijn woordenboek. Hij was zo eenzaam dat hij met me mee naar esteli wou reizen maar ik heb vriendelijk bedankt en ben vertrokken. Hij zei dat hij muzikant was en deed me dan ook denken aan een jongere variant van ... Johnson ,ik ben zijn voornaam kwijt, maar je weet wel die bekende autist met vreemde kinderlijke liedjes.
Anyhow, mijn nederlands begint al vreemd te klinken en mijn spaans is op het niveau dat ik mijn plan kan trekken dus dat lijkt me prima. Vanochtend dan ook afscheid genomen van Gloria na de laatste les, mocht iemand spaans willen leren in Nicaragua is zij dé vrouw!
Nu wens ik mezelf een goede reis en jullie een zachte winter.
Adios!
Vandaag is mijn laatste dag in Leon en toevallig zijn er ook wat feestjes vanavond. De Duitsers hebben me uitgenodigd bij een homeparty en de quetzaltrekkers ook want ook daar vertrekt iemand morgen om zijn reis verder te zetten, helaas naar de andere kant van het land. Ik kijk er alleszins erg naar uit om rond te trekken. Mijn eerste stop morgen zal in Esteli zijn, alwaar het ook iets frisser is ( wat heeelemaal niet erg is want het is hier in Leon zelden onder de 30graden)
Gisteren heb ik trouwens de raarste Amerikaan ooit ontmoet! Hij was al een week in leon, verbleef op een groezilige plaats die hij geweldig vond omdat het er zo rustig is (hij is er de enige gast), kan geen spaans, had nog niemand ontmoet, neemt overal de taxi heen omwille van zijn knie (maar volgens mij is hij gewoon lui) en had zodoende al een hele week met nog niemand gesproken en was dus nu aan het proberen op straat gringas (noord-amerikanen) of andere chellos (blanken) aan te spreken. Ik kon me zijn nood tot spreken voorstellen dus gingen we iets drinken maar die ket was dodelijk saai. Ik weet nog steeds niet wat hijn hier komt doen want het enige dat hij al gedaan had was muziek luisteren op zijn kamer en "s avonds leert hij spaans", en toen liet hij me een blaadje zien met zo'n 40 woorden die hij had opgezocht in zijn woordenboek. Hij was zo eenzaam dat hij met me mee naar esteli wou reizen maar ik heb vriendelijk bedankt en ben vertrokken. Hij zei dat hij muzikant was en deed me dan ook denken aan een jongere variant van ... Johnson ,ik ben zijn voornaam kwijt, maar je weet wel die bekende autist met vreemde kinderlijke liedjes.
Anyhow, mijn nederlands begint al vreemd te klinken en mijn spaans is op het niveau dat ik mijn plan kan trekken dus dat lijkt me prima. Vanochtend dan ook afscheid genomen van Gloria na de laatste les, mocht iemand spaans willen leren in Nicaragua is zij dé vrouw!
Nu wens ik mezelf een goede reis en jullie een zachte winter.
Adios!
zaterdag 2 oktober 2010
Loco
Helaas lieverds, foto's uploaden lukt me nog steeds niet, ik vergeet dan ook steeds om een ander internetcafe op te zoeken. Maar om het wat te beschrijven: de patio van mijn huis met bananenbomen en was die er tussen hangt is fijner dan de botanische tuin die ik gisteren bezocht. Wat een teleurstelling was me dat! En de lonely planet was er nochthans enthousiast over, maar het is er groen en er staan redelijk oninteressante bomen en er vloog een dikke kever rond. Dat was het zowat. Het enige coole: plots stond er een bambi voor me op het pad! Dan is dwalen in Leon beter: kleurige, weliswaar erg versleten huisjes zonder verdiepen en de kerken die er overal tussen opduiken met steeds veel mensen op straat die hun kaas of zakjes water proberen te verkopen.
Maar vooral zijn woensdagnacht de verhalen over de jongens hier bevestigd toen de erg lieve maar lelijke Jaime die ik een paar keer ontmoette mij (in half dronken toestand) vertelde dat hij helemaal beverig wordt als hij bij me is en ik (eveneens in half dronken toestand) niet anders kon dan lachen want dat had ik al van dag 1 zien aankomen. Volgens hem is het niet omdat ik blond ben, wat natuurlijk kan want ik ben nu eenmaal erg leuk, maar hoe dan ook verwacht ik dat dit niet de eerste keer zal zijn.
Voor de rest ben ik nog steeds dezelfde, niet dikker of dunner, maar ik lijk wel gegroeid tussen al deze mensjes. Hier naar een concert gaan moet zooo leuk zijn, lekker over iedereen heen kijken!
En Ligia kookt steeds heel lekker voor me: quesillas, roerei of rode bonen als ontbijt (+fruit voor mij, omdat ik dat graag eet), sla, rijst, groente en vlees smiddags en dingen met de restjes 's avonds. Ze vertelde me weliswaar dat ze me afwisselender eten geeft dan zijzelf, want ze zweren hier nu eenmaal bij rijst met bonen voor diner en ontbijt. Deze dingen steeds vergezeld met erg gezoet en aangelengd sap. Ik wordt verwend.
Ondertussen ben ik ook de heerlijke geneugten van stromend water weer aan het inzien want dat valt hier regelmatig uit (of hij zeg je dat voor water), zodoende wachtte ik vanmiddag een hele tijd op water om a)te drinken !Yes, I can drink the tapwater¡ b) mij te douchen, c) mijn tanden te poetsen... Gelukkig heb ik gisteren mijn boek gewisseld in hostel ViaVia voor "de onvergetelijke verhalen van Roald Dahl", maar stiekem ben ik begonnen in memoires of een geisha wat ik bij me had, kwestie van me even te desorienteren (Ik vind het trema niet op mijn toetsenbord) om de wachttijd op water door te brengen.
Ook ben ik insectjes achter glas gaan bekijken. Deze insectjes bestonden uit torren ter grote van een vuist en vlinders ter grote van een gestrekte hand. Deze zou ik graag in voorgaande volgorde absoluut niet en heel erg graag in real life zien. Wees al maar jaloers Athos! Maar de kolibri in de tuin is ook al mooi in afwachting tot die prachtige blauwe fladderaars. Ik was wel de eerste sinds 20 dagen die het entomologisch museum bezocht, zodoende ik moest aanbellen en er toen een slaperige vrouw mij het kamertje binnenloodste waar de kaders gestapeld lagen. Aaaah, Nicaragua!
Morgen zal ik eindelijk mij er eens toe zetten om een andere stad en een kustplaatsje te bezoeken en hoewel Jaime graag zoveel mogelijk tijd met mij wil doorbrengen ga ik toch maar alleen.
Here I come Chinandega!
Maar vooral zijn woensdagnacht de verhalen over de jongens hier bevestigd toen de erg lieve maar lelijke Jaime die ik een paar keer ontmoette mij (in half dronken toestand) vertelde dat hij helemaal beverig wordt als hij bij me is en ik (eveneens in half dronken toestand) niet anders kon dan lachen want dat had ik al van dag 1 zien aankomen. Volgens hem is het niet omdat ik blond ben, wat natuurlijk kan want ik ben nu eenmaal erg leuk, maar hoe dan ook verwacht ik dat dit niet de eerste keer zal zijn.
Voor de rest ben ik nog steeds dezelfde, niet dikker of dunner, maar ik lijk wel gegroeid tussen al deze mensjes. Hier naar een concert gaan moet zooo leuk zijn, lekker over iedereen heen kijken!
En Ligia kookt steeds heel lekker voor me: quesillas, roerei of rode bonen als ontbijt (+fruit voor mij, omdat ik dat graag eet), sla, rijst, groente en vlees smiddags en dingen met de restjes 's avonds. Ze vertelde me weliswaar dat ze me afwisselender eten geeft dan zijzelf, want ze zweren hier nu eenmaal bij rijst met bonen voor diner en ontbijt. Deze dingen steeds vergezeld met erg gezoet en aangelengd sap. Ik wordt verwend.
Ondertussen ben ik ook de heerlijke geneugten van stromend water weer aan het inzien want dat valt hier regelmatig uit (of hij zeg je dat voor water), zodoende wachtte ik vanmiddag een hele tijd op water om a)te drinken !Yes, I can drink the tapwater¡ b) mij te douchen, c) mijn tanden te poetsen... Gelukkig heb ik gisteren mijn boek gewisseld in hostel ViaVia voor "de onvergetelijke verhalen van Roald Dahl", maar stiekem ben ik begonnen in memoires of een geisha wat ik bij me had, kwestie van me even te desorienteren (Ik vind het trema niet op mijn toetsenbord) om de wachttijd op water door te brengen.
Ook ben ik insectjes achter glas gaan bekijken. Deze insectjes bestonden uit torren ter grote van een vuist en vlinders ter grote van een gestrekte hand. Deze zou ik graag in voorgaande volgorde absoluut niet en heel erg graag in real life zien. Wees al maar jaloers Athos! Maar de kolibri in de tuin is ook al mooi in afwachting tot die prachtige blauwe fladderaars. Ik was wel de eerste sinds 20 dagen die het entomologisch museum bezocht, zodoende ik moest aanbellen en er toen een slaperige vrouw mij het kamertje binnenloodste waar de kaders gestapeld lagen. Aaaah, Nicaragua!
Morgen zal ik eindelijk mij er eens toe zetten om een andere stad en een kustplaatsje te bezoeken en hoewel Jaime graag zoveel mogelijk tijd met mij wil doorbrengen ga ik toch maar alleen.
Here I come Chinandega!
Abonneren op:
Posts (Atom)