Flores

Eindelijk, in Palenque nog eens een belg tegengekomen! En hoewel hij van bij Turnhout was was ik toch zeer blij zijn Vlaams accent te horen! Hij ging in de ochtend met Rob zelf wat paddestoelen zoeken tussen de koeienvlaaien en verdeelde de buit vriendelijk onder ons nieuw samengestelde groepje. Met een kleine hoeveelheid in de maag waren we niet aan het hallucineren maar wel heerlijk overgelukkig toen we de prachtige verborgen watervallen vonden in het woud. Na het consumeren van enkele mango's en avocado's was alle effect uiteraard weg maar konden we verder op pad naar de verborgen tempel. Deze was natuurlijk lang niet zo impressionant als de blootgelegde in het betalende gebied van Palenque maar het is wel ongelooflijk om in het bos met een paar vrienden zo'n oud monument aan te treffen. Het was weer een geweldige dag. De hostel was ook super want die was eveneens in het woud, samen met enkele andere hostels en bars waar elke avond live-muwiek werd opgevoerd.
Op de tocht van daar richting Guatemala werden we (ik reis nog steeds met Australiër Matt) uiteraard meermaals gevraagd quasi redeloze betalingen te verichtingen voor dingen als "wegonderhoud" wat de nodige irritatie met zich meebrengt maar er is niet veel aan te verhelpen. Het zijn nu eenmaal corrupte landen. De bordercrossing was niettemin interessant want we leken de enigen die daar de grens overstaken, wat een idyllische boottrip bevatte langs de grens. (Waarom ze de migratiekantoren niet gewoon aan weerszijden van de rivier plaatsen is me ook een raadsel.) De rit bracht ons tot Flores, een mooi gringo-eiland (=blanken), als uitvalsbasis voor de ruines van Tikal. Hier waren we slim genoeg deen gids te nemen want Palenque was wel erg mooi om te zien maar wat informatie over de sites en mayacultuur maakt het toch een pak interessanter. Ook Tikal is midden in het regenwoud wat het sowieso een prachtige wandeling maakt en heerlijk om vanop een tempel te andere tempeltoppen te zien die uit de bossen steken.
Helaas is mijn geluk niet meer onaangeroerd want in de (nochthans geweldige) hostel is 's nachts mijn camera en mijn mp3-speler gepikt. Bieden waren zeer goedkope toestellen maar het is een groot verlies want nu ben ik haast al mijn foto's en al mijn muziek kwijt. Een grote haat tegen deze dief en mijn eigen naiviteit vulde dus het merendeel van mijn gedachten vandaag op de busrit. Al een geluk ben ik niet alleen onderweg, dat verlicht het verdriet.
Morgen zullen we normaalgezien de meest fantastische watervallen moeten bereiken, ook dat zal me hopelijk wat doen vergeten. Tijd dus voor opnieuw wat foto's op film. ik hoop dat mijn toestel na al deze tijd nog werkt.
Het moest me wellicht ooit overkomen...