Na te hebben genoten van Hoi An, ondanks de slechtste hotelkamer tot nog toe (het dak lekte, we konden amper rechtstaan en er was geen pompbak) maar MET zwembad, reisde ik nog steeds met Betty verder naar Nah Trang. Na al onze privekamers keken we er beiden naar uit nog eens een dorm te delen met wat hopelijk leuke onbekenden. En we vielen met ons gat in de boter. 's Ochtends aangekomen maakten we na een dutje (nachtbussen zijn geen ultieme slaapplek) kennis met 3 amusante jongens uit de 3 engelssprekende uithoeken van de wereld (UK, USA en Nieuw-Zeeland). We vertrokken meteen samen naar de spa voor een modderbad en meer waterpret en gingen later feesten. De volgende dag huurden we scooters om naar het langste strans van Vietnam te gaan, vonden er een geweldige shack, en erna gingen we feesten. De volgende dag spendeerden we op het strand van Nah Trang. Erna gingen we feesten. Dag 4 wandelden ik en Betty door het niet-toeristische deel naar een tempel en terug. Feesten. Weer een dag op het strand. Doodop. Toch uitgaan. Zover een erg cultureel deel van mijn reis. Het leven in Nah Trang woog na 5 dagen al erg zwaar en ik besloot dat het tijd was te vertrekken. Ik wou naar de bergen voor wat verfrissing, maar Betty besloot rechtstreeks naar Saigon AKA Ho Chi Minh City te gaan. Alzo scheidden onze wegen hier tijdelijk, maar wat vrijheid werd me niet gegunt. Met Dan en Matt in mijn kielzog bracht de bus ons naar de koele central highlands door een preachtig landschap. Het verschil met Nha Trang kon niet groter zijn. Elke bar sloot om 23u en daar waren we blij om. Of ik toch.
Zonder veel interesse van mijn kant boekten de jongens een abseilingtoer voor ons drieen en 2 australische meisjes. Het was iets tussen canoening, rapellen van rotsen en door watervallen en springen van rotsen. We gingen zelfs door een zogenaamde washing machine en een paar natuurlijke glijbanen. Het was een erg goede toer, zeer entertainend, maar ook eng en vermoeiend. Ik deed het haast in mijn broek om door de waterval maar beneden te wandelen, enkel vertrouwend op armspieren (onbestaande in mijn geval). Maar het was een goede ervaring en ik ben blij dat ik overhaalt was om mee te gaan. Dag 2 vonden we een Easy Rider die ons per moto de omgeving zou laten zien. Ik was blij dat ik achterop de sterke moto zat want de jongens hadden moeite de gids bij te houden doorheen de haarspeldbochten op hun scooters.
We bezochten een koffieplantage en flowerfarm. Blijkbaar is vietnam nu producent van de meeste koffie na Brazilie. Of was het de beste? Maar het interessantste was de zijdefabriek waar de zijde van rups tot sjaal werd gesponnen. Dan was het tijd voor rijstwijn: letterlijk een bamboehut met 20 tonnen fermenterende rijst erin. Wijn in een understatement met het afgewerkte product van 55%. De zoete, warme sojamelk die zijn geur verspreid in de koude nachten van Dalat smaakte me een pak beter. In Saigon ontmoette ik Betty weer en brachten we het culturele niveau van de reis weer wat op peil met een flinke dosis geschiedenis maar ook propaganda betreffende de oorlag met Noord-Vietnam en de horror van de Dioxinegassen die de Amerikanen over het land verspreidden.
De moeilijkste taak in Saigon was nog rap al mijn favoriete Vietnamese eten vinden en verorberen voor ik het land uitging. Ik dellde sommige van deze pleziertjes met Matt die gewoonlijk in restaurants eet en die pas in deze laatste dagen van Vietnam het fantastische straateten ten volle leerde waarderen. Silly boy!
Mijn laatste dag voor het vervallen van mijn visum besloot ik een toer te boeken naar de Mekongdelta. En ondanks de schoonheid van de eilanden die ik bezocht was het toch het slechtste wat ik ooit deed. Ik voelde me een 90jarige toerist die haast bij de hand werd begeleid van touristtrap tot touristtrap. Maar oke, fair enough, nog nooit was ik zo blij terug "thuis" te zijn in Saigon bij de boys.
Nu ben ik in Sihanoukville, Cambodja waar het erg toeristisch is maar erg chill met heet weer en mooi strand, lekker eten, vers fruit,... Alles wat je kan wensen na 5 dagen in de drukte van een stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten