zaterdag 22 december 2012

Cambodja

Dit schrijven gebeurt op mijn laatste avond in Cambodja. Ik begon dit land 3 weken geleden te verkennen tussen het toerisme en eindig nu tussen de Khmers.
Ongeveer en week geleden nam ik de boot van Batambang naar Siem Reap (alwaar o.a. de tempels van Ankor Wat te bezichtigen zijn) op aanraden van enkele andere reizigers. De eerste 4 uur op de boot leek dit een perfecte keuze. Van op de rivier zagen ik en reisgezel Soraya de achterkant van Cambodja. Mensen wassen, plassen en wvissen in de rivier en wonen op paalhuizen langs de oever. Het is er bezaaid met vuil en armoede maar desondanks zag het er prachtig uit. De houten hutjes met het oorspronkelijke leven van overleven werden tentoongesteld. Helaas waren de volgende 5uur na de lunchstop (ook op de oever) niet gemaakt voor onze westerse konten. Er kwamen wat extra passagiers op de boot en ik kon me bijgevolg geen centimeter meer verroeren op mijn houte bankje. Plus een stijve nek van achterom proberen kijken naar het landschap. 5 lange uren... De dag erop vertelde Lisa ons dat zij op een boot zat 1 dag eerder waarop je kon rondwandeling en op het dek zitten. Er was zelfs een trap! Enfin, we hebben het overleeft maar ik voel het nog steeds. Aangekomen verwenden we onszelf op een hostel met zwembad, airco en warme douche, mijn luxueuste crashpad tot nog toe.
Siem Reap staat buiten startplek voor tempelbezoeken ook bekend als partytown. Maar 1 nacht in de oorverdovende bars (Temple & Ankor What?, jaja) leek me al snel voldoende en de tweede dag in de stad moesten we vroeg naar bed voor de zonsopgang in Ankor Wat. Ik moet zeggen: ik was teleurgesteld. De zon komt op langs de achterkant van de tempel waardoor je enkel de contouren kan zien en niets van de details. Het was pas toen ik in de namiddag terug langs deze tempel kwam, dit keer met de zon van de goeie richting, dat ik zijn grootsheid en waarde kon zien! Een knap bouwwerk! Om alle tempels te bezichtigen kan je kiezen tussen een 1, 3 of 7dagenpas en Soraya en ik waren tevreden met de eerste optie. Na 12uur rondfieten op het terrein en vele 11de eeuwse bouwsels te hebben bezocht was het wel welletjes geweest. We hadden na het opstaan om 4uur 's ochtends zelfs geen zin meer om een half uurtje langer te blijven voor de zonsondergang. (Ik moet wel eerlijk zeggen dat we tussen 12 en 3pm een rustpauze aan het meer hadden ingeplant). Doch was het een waardevolle dag! Nadat we nog wat oude bekenden hadden opgezocht en ik met de schijterij zat besloten we de overtoeristische stad snel weer te verlaten met een in der haast geboekt ticket naar Phnom Penh. Weer aangekomen in de hoofdstad moesten Sorayas en mijn wegen elkaar uiteindelijk scheiden. We eindigeden met een lekkere pho (noedelsoep) op straat als ontbijt en met een zelfde horloge van de markt bij afscheid.
Ondertussen was mijn plan om even alleen te zijn al anderhalve maand aan het mislukken. In Kratie, mijn volgende bestemming, was er geen hostel dus zou dat wel lukken. Ik stapte welliswaar van de bus en meteen vroegen twee meisjes of ik alleen was en misschien ook een kamer wou delen met hen. Allee, vooruit dan maar! Het leven kan toch moeilijk zijn! :) We hoorden sanderendaags fietsen en bezochten een super chill eilandje in de Mekong en aten weer eens onbekende vruchten en struinden door stad en markt. Weinig toeristen hier. Echt Cambodjaans. Nu, in Ban Lung, zijn er nog minder toeristen en is het helemaal "local". Exact wat ik had gemist tijdens de rest van de rit door dit land. Ik fietste vandaag en gisteren met Johanna (Duitsland) naar een prachtig, woudomgeven meer en 2 bezwembare watervallen en genoot van de workout op de gemele bakskes over zandwegen op en neer en van de vele "hello's" van kinderen die ik moest beantwoorden en van de moeilijke communicatie met niet-engels-sprekende Cambodjanen. Terug in de hotelkamer wasten we elk denk ik een kilo rood zand van ons lijf, in onze gezichten gewaaid door passerende vrachtwagens van de rubberbomenplantage. Maar deze roestrode kleur van de grond maakt het landschap hier als geen ander dat ik al zag in Azie en zorgde zelfs voor een herfstsfeer (ondanks de hitte) daardat ook alle bomen en planten langs de weg roodbruin waren van het opgewaaide stof. Wat weg ik, bomen en planten? ALLES was roestbruin langs de weg!
Morgen steek ik de grens over naar mijn zevende land: Laos! Elke keer weer spannend!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten