Stouw die scooters vol!

Facts:
- Maximum tot nu toe gezien op 1 scooter: 6 personen.
- Max in 1 tuktuk: 10 personen
- beste eten : Vietnam en Thailand
- goedkoopste pint: Vietnam, 15cent
- Beste boek tot nu toe: The White Tiger (aanrader)
- Meeste nieuwe vrienden: Engeland (vreemd, ik weet het)
- Mooiste eilanden: Thailand
- Vriendelijkste mensen: Maleisie
- Aantal foto's waar ik op sta met locals: ontelbaar!

Een nieuw verhaal is alweer begonnen. Ik ben in Cambodja en heb nog steeds een fantastische tijd, reizend doorheen zuidoost-Azie.
Na bijna 2 weken op stap te zijn geweest in Vietnam met enkele partypeople (ja, dat zijn vooral de Engelsen) had ik nood aan wat peace and quiet. Ik arriveerde hiervoor in Cambodja meteen op de juiste plek, namelijk Otres beach, een prachtig strand met enkel relaxte guesthouses en bars. Het enige dat ik er miste was couleur locale. Geen streetfood, geen lokale bevolking, enkel een rij hostels met buitenlandse uitbaters. In Done Right, de ecohostel waar ik verbleef werd ik verwelkomt door de sympathieke Zweedse uitbater, sinds 2 jaar al in Cambodja. Blijkbaar is het erg gemakkelijk om hier een bussiness te beginnen. Je betaalt gewoon wat voor een werkvisum en dat is alles. Ik heb niet de indruk dat de Cambodjanen veel kaas hebben gegeten wat betreft goede beleidvoering. Iedereen doet maar wat.
Na 2 dagen rust verhuisde ik naar Shihanoukville een beetje verder waar Betty verbleef. Deze partyspot was meer dan ik aankon en ik voelde weinig interesse om er te gaan feesten in de vele vuile bars met de vele weinig interessante zuipschuiten. Maar het geluk was aan mijn zijde. Toen ik na twee nachten de bus nam richting Kampot besloot ik me bij 4 andere reizigers te voegen om samen een tuktuk te delen naar een guesthouse grenzend aan de rivier. We kwamen aan op een prachtige plek en genoten direct van een dip in het frisse water. Een andere plus was de uitbater. Olly is een Antwerpenaar en het was heerlijk om na 3 maanden een klapke te doen met iemand met een plat Antwaarps accent. Vanaf dat Olly plat begon te praten begrepen de nederlanders er geen woord meer van. Leuk. Tevens was het groepje van zes dat zich gevormd had in de hostel/ aan de bushalte een fantastische verademing. We kwamen erg goed overeen en waren allen blij het feestgedruis van Sihanoukville te hebben verlaten en een degelijk gesprek te kunnen voeren. Of was dat enkel mijn verademing?
We peddelden rechtstaand op het water en de volgende dag huurden we scooters voor een verkenning van de omgeving. Al onze paden zouden de volgende dag scheiden maar wegens ons vele plezier werden we uiteindelijk op 1 na overhaald om samen naar rabbit Island te gaan, 25minuten van de kust. 2 dagen van pure relaxatie deden me deugd, maar dag per dag verloren we een deeltje van de groep vanwege krappe reisschema's. Ariel aka was de eerste om af te vallen. Deze Argentijn was hilarisch! Hij sprak exact zoals Borat en leek er een beetje op ook. In Phnom Penh verloren we ons duitse makker aan Bangkok en nu schieten Soraya (Nl), Lisa (Nieuw-Zeeland) en ik nog over. Gisteren was een zware dag voor allen. We bezochten het museum van de genocide en erna de Killing Fields en kregen zo een inzicht in de gruwelijke en vooral racente geschiedenis van dit land. Het lijkt een wonder hoe hersteld alles al lijkt na 4 jaar van massamoorden door de Khmer Rouge.
Omdat ik nu samen reis met deze twee fijne meiden gaat het reizen weer een pak sneller met zowat 2 nachten per plek. Morgen reizen we alweer verder naar de volgende spot, Batambang, om vandaar de boot te nemen richting Ankor Wat, het 8ste wereldwonder. Het leven hoeft echt niet saai te zijn!