zaterdag 17 november 2012

Onderweg met Betty

Met enige spijt was het een dikke week geleden tijd om Hanoi te verlaten. Ik vond Betty (UK) terug die ik in Sapa ontmoette en wie mijn slachtoffer was voor een trip naar Halong Bay op eigen houtje. Het plan was simpel: we moesten enkel een locale bus nemen naar Halong City en van de haven daar een ferry om 1PM halen. Hoe zou dit zo moeilijk kunnen zijn? Maar alle informatie die we vonden op internet was miniem en de locals beweren allemaal dat het niet kan ("You have to book a tour!"). Wel, ze hadden min of meer gelijk. De bus vertrok te laat en deed er 5u over ipv 4u waarna een taxi ons (ondanks ons duidelijk verzoek) ons aan de verkeerde haven afzette en de tweede taxi die we namen deed hetzelfde! Maar dit keer gelukkig dichter bij. Hoe dan ook, de ferry hadden we gemist. We spendeerden de nacht in Hon Gai (het niet toeristische deel van Halong City) en aten er het beste streetfood tot nog toe! De volgende dag was het helder weer en konden we ten volle genieten van de prachtige rotsformaties in de zee, een spectaculair zicht!
Niet enkel waren we op eigen houtje op weg naar een eiland in de baai, we gingen ook nog eens naar een ontoeristisch eiland met slechts een kleine vermelding in de bijbel aka Lonely Planet. Enkel Betty, ik en twee franse toeristen bevolkten het eiland samen met de locals. We huurden een scooter en verkenden de stranden en vergezichten met veel plezier, maar helaas triestig weer. De trip was erg de moeite maar 1 dag op het eiland was ook wel genoeg. De ochtendferry bracht ons terug naar het vasteland met dezelfde 4uur durend pracht en praal als de eerste boottocht.
4u op een boot. 15minuten minibus. 4u minibus. 10u slaapbus. Dat was er nodig om tot onze volgende bestemming te geraken: Hue.
Over Hue zelf kan ik weinig interessants vertellen. We wandelden wat rond maar vonden niet veel bijzonder. Omdat het mijn verjaardag was gingen we naar een bar voor een gratis verjaardagscocktail, kocht ik een prachtige taart en kreeg ik bloemen van Betty. Ik moet zeggen: ze heeft me goed gesoigneerd die dag! Na het afdwingen van een fantastische deal bij het inslaan van wat drank deelden we de taart met het vriendelijke personeel van het hotel (ik kreeg rambutans van hen voor de Bday :)). Later zochten we wat gezelschap in de backpackershostel en nog later eindigden we in een bar/club. Betty probeerde gratis drinken voor ons te versieren en zonder dat iemand erom had gevraagt was het personeel een taart voor me gaan kopen en kreeg ik een t-shirt van hen! Fantastisch! Veel meer van de avond herinner ik me niet, maar het was plezant! En blijkbaar was de taart geeindigd in een taartgevecht.
Nu zijn we in Hoi An, een erg aangenaam stadje met mooie architectuur en een mooi strand en wederom erg lekker eten op alle straathoeken. s'Nachts verlichten ze de rivier met lantaars en kan je zelfs genieten van een wandeling zonder straatlawaai! Enkel het weer, daar kan ik jullie dit keer niet jaloers mee maken. Het is winter in Vietnam en we trotseren redelijk wat regen. Maar meer naar het zuiden hoort het op te klaren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten