donderdag 14 maart 2013

Terug in Thailand

Op weg naar Bangok van de Filippijnen had ik slechts 1 acht in Manila, maar net genoeg om met Carla af te spreken die mijn bankkaart had (lang verhaal). Carla is een Filippijnse vriendin van een ex-collega en uiteindelijk had ik spijt dat ik slechts de laatste avond met haar had afgesproken. Een leuke meid! Maar ze nam me wel mee naar de duurste bar die ik op reis bezocht!
Na een erg lange dag van 12u om van Manila tot Clark airport te geraken (80km buiten de stad) en van daar naar Bangkok kwam ik "thuis" aan. Het was nu de derde keer Bangkok voor mij en ik kan er stilaan mijn weg vinden. Ik ging drie keer naar de ambasade van Myanmar en wandelde erna telkens rond in een andere buurt zonder kaart zonder te verdwalen! Een pluim voor mezelf! 's Avonds dronk ik meestal een pintje in de hostel met de andere reizigers of ging ik naar de cinema. Mijn laatste avond werd ik door een groep jongens uitgenodigd om mee naar een pingpongshow te gaan. Hoewel niet echt overtuigd vergezelde ik hen toch naar een of andere rosse buurt ("Cowboy Street") alwaar vele oudere, blanke mannen buiten pintjes zaten te drinken. Simon besloot dat we moesten opsplitsen om mensen te vragen waar de beste pingpongshow is. Ik had natuurlijk weer de jackpot. Ik vroeg een groep mannen die allemaal belgen bleen en 1 nederlander. De nederlander nam me apart en vroeg wat ik juist zocht. "I dunno!" Enfin, hij zei me dat het iedere verdieping wat erger werd en nam me mee binnen op het gelijkvloers. Dit was niet echt waar we aar op zoek waren. Het was gewoon een gogobar, maar Joep (of wat zijn naam ook was) bestelde 10 pingpogballen die ik dan naar de meisjes mocht gooien die ze opraapten. Eerlijk, er was weinig aan, ik snapte het niet zo goed. Hij vertelde dat de meisjes meer betaald krijgen als ze meer ballen vangen. Okay. Ik bedankte hem en ging terug naar mijn gezelschap. We waren blijkbaar niet in de goede straat voor pingpongshows. Na 1 duur pintje met de jogens in een andere bar met halfnaakte dames (en enkele ladyboys natuurlijk) had ik het wel gezien en ging ik naar huis. Zonder spijt :).
Na een busrit van 12uur in behoorlijke luxe (Lang Leve Thailand) kwam ik twee dagen later aan in Railey Bay. Dit zijn drie stranden op het vaste land maar ze zijn niet te bereiken over land. Je hebt dus het idee dat je op een eiland zit. Het is prachtig mooi hier en een paradijs voor rockclimbers op de limestone bergen. De eerste dag had ik geluk want ik ontmoette 2 amerikanen, een turk en een kiwi die me uitnodigden mee te gaan op een boottrip naar enkele eilanden. Ik spendeerde de hele dag met hen en was best triest dat ze me de volgende dag al gingen verlaten. Het was een van de beste dagen die ik had deze reis, erg leuke mensen! Ze wonen en werken samen in Bangkok dus morgen zie ik hen terug en mag ik op hun zetel slapen. Zalig. De rest van mijn tijd hier ontmoette ik best veel mensen (veel canadezen en amerikanen in zuid-thailand, maar nerges anders in azie!) en probeerde ik te wandelen op een slackline, wandelen door de bergen, zwemde op een perfect strand, bekeek wat apen,... Ohja, ook ging ik uit met drie Slovaken die in de bungalow naast me zaten. Haha, grappige mannen waren me dat met hun slecht engels, huisgemaakte pruimenlikeur en gay dancemoves. Maar veel plezier gehad! Nu moet ik weeral naar bangkok voor het weekend om naar de bank te gaan. Voor Myanmar heb ik namelijk dollars nodig zonder plooitjes of scheurtjes, anders nemen ze het niet aan. Maar ik ben er zeker van dat het weer leuk zal zijn ginder.
Sorry voor vele fouten, dit toetsenbord werkt niet goed!
Ciao!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten