3000m hoog doch tropisch

Thomas en ik stapten optimistisch in short en flipflops de vlieger op vanuit de tropische Caraïben. Helaas had onze connectie in Bogotá vertraging, waardoor we zo'n 5 uur op een koude luchthaven moesten doorbrengen zonder bagage. Uiteindelijk kwamen we 's avonds aan in Pereira, een stad 2uur rijden van Manizales, wat we eigenlijk hadden geboekt. Gelukkig lag Pereira dichter bij onze eindbestemming en kwamen we er aan in de vriendelijkste hostel van heel de reis én was er een gratis optreden aan de gang van het symfonisch orkest "El Pacifico" op het stadsplein. En wat brengt een symfonisch orkest in Colombia? Juist, salsa! Een waanzinnig enthousiast publiek maakte het plaatje helemaal af.
Naast een passioneel portret van een naakte Bolivar (dé Zuid-Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijder) is er in Pereira weinig te zien, maar het zonnetje scheen lekker en de bekertjes fruit die je er op straat koopt opperbest.

We namen de bus naar Salento, de plaats in Colombia waar ik absoluut heen wou. Wonderbaarlijk genoeg stelde deze niet teleur ondanks mijn hoge verwachtingen. We genoten 's avonds in de hostel van een goede Mexicaanse maaltijd in het gezelschap van 4 belgen en een vrolijke nederlandse, om 's ochtends wakker te worden met gietende regen. Thomas en ik besloten naar "Don Eduardo's coffee plantation" te gaan voor uitleg en cupping. We kregen een paar botten, maar het grootste deel van de toer was gelukkig overdekt. Don Eduardo (eigenlijk een Brit die Tim heet) is terecht nummer één op trip advisor. Zijn koffie is goed, zijn plantage mooi en zijn mopjes brits. Hij raadde ons een mountainbike tour aan voor de volgende dag. Dit werd een van de leukste activiteiten van de reis!

Onze gids en chauffeur reden ons naar 3000m hoogte en werden helemaal zot toen ze eerst sneeuwtoppen zagen ("Wauw, it is super rare to see snow from here" en "The people hiking up there are having a hard time!") en wat later exotische vogels ("This is only the second time I see a Masked Trogon and I come here every day!")
Uiteindelijk kregen we twee volle dag regen, maar op een maand tijdens het regenseizoen is dat helemaal niet slecht. Het goede: vanwege het laagseizoen hadden we de meeste tours praktisch voor onszelf. Waar je normaal met 10 jeeps naar Punta Gallinas reist, hadden wij er maar 2. Een idyllisch strand nabij Cartagena was bezet met een half bootje ipv 3 volle en Thomas en ik waren de enige deelnemers voor de mountainbikes die dag. We hadden dus alle tijd en deden onze goesting. Op de top van de berg stapten we op onze fietsen en waren we helemaal alleen in een prachtig berglandschap met 60m hoge palmbomen. Na een "romantische" picknick werden we terug naar boven gereden om onze afdaling aan de andere kant van de berg te ondernemen, terug naar het dorp. Thomas koos met de gids voor de moeilijke single trail en ik nam de weg met de volgwagen.

's Avonds speelden we het typisch Colombiaanse spel "tejo" waarbij je met stenen op buskruit moet gooien. Als al het buskruit is ontploft is het spel afgelopen. Speciaal.
We besloten ons bezoek met dé wandeling van Salento door de prachtige Valle de Cocora en een tochtje te paard. "Espectacular!"

Onze tijd in Colombia zat er bijna op, maar nu wisten we niet meer goed waarheen. Er is nog veel te zien, maar de afstanden zijn erg groot. We besloten dus in de buurt naar wat thermen te gaan. In de week was het er erg rustig en voor 6euro bevonden we ons onder een prachtige waterval met 4 heerlijke, natuurlijke warmwaterbaden. Een heerlijk dagje chillen na een chaotische halloweenavond.

Tot slot namen we de nachtbus naar Villa De Leyva. Een koloniaal dorpje in de hoogvlakten rond Bogotá met kleine witte huisjes en een prehistorische fosiel van een drie meter lang waterbeest. Het zonnetje scheen er, het eten was er lekker en de omgeving weer helemaal anders van natuur. Een mooie afsluiter van een mooie reis.