London

Slechts een paar dagen op reis is al genoeg voor een resem bedenkingen en verhalen. Het moeilijkste is de interessantse te onthouden als je er iets over neerpent.

Het was een woensdagochtend toen ik vertrok vanuit Antwerpen met de trein naar het dichte Engeland. Slechts 3uur op een stoeltje zitten terwijl je uit het raam kijkt, japans onderhoud of slaapt. Aangekomen in Londen koop ik een metrokaart voor de dag. Niet veel later blijkt dit een overbodige aankoop te zijn: de hostel waarvoor ik een booking had ligt slechts één metrostop van St. Pancras station verwijderd. Bij check-in betaal ik braaf mijn 10 pond per nacht en krijg in ruil een keycard met toegang tot een dorm voor 24 man, bestaande uit 4 gangetjes met stapelbedden van drie verdiepingen met gordijntjes voor elk bed.
Ik trek meteen de stad in en wandel richting winkelcentrum en verder door naar de Big Ben. Onderweg zoek ik een boekhandel in de hoop daar een Hugh Grant te vinden die op mij wacht. Uiteindelijk vind ik een Norwegian wood van Murakami, een moderne klassieker die ik al lang wil lezen, en ben blij met mijn leesvoer voor bij mijn eerste langgerekte koffiestop. 1 medium koffie is uiteraard een driedubbele portie van onze bescheiden belgische waarden. Een muffin met kersen en amandelen erbij houdt me sterk tot mijn afspraak met ex-klasgenoten Kim en Bert, ondertussen english citizens.
Als ik uiteindelijk voor de Top Shop aan Oxford circus sta te wachten om half zes, komt er niemand opdagen. Na een tijdje wachten besef ik dat er waarschijnlijk een communicatie-ongeluk is gebeurd. In Gent is half 6 namelijk 18u30 en voor Antwerpenaren 17u30. Ik stuur een berichtje en we treffen mekaar later aan de overkant van de straat in een koffieketen. (Bijna alles wat uw pad kruist op straat in central London zijn dan ook ketens.) Het duurt welliswaar nog een tweetal uur voor Bert me erop wijst dat het in Engeland een uur vroeger is dan in België. Ik liep dus al een halve dag in een voor mij onbekend land rond te dwalen met de verkeerde tijd op mijn horloge.

's Anderen daags word ik wakker op mijn rug. Op mijn buik slapen as usual is out of the question in de dorm. Ik pas maar net tussen de twee bedeinden als ik mijn voeten ter hemel richt. Arme gemiddelde, westerse man, denk ik. Bij het ontbijt praat ik met een duitser die een half jaar in de hostel blijft. Met 10 pond per nacht is het goedkoper dan een kamer huren en hij krijgt ontbijt en leert nieuwe mensen kennen zegt hij. Hij is in Londen voor een stage en ik zie hem wat later dan ook netjes in hemd en voorname schoenen de deur uitgaan. Een vreemd plaatje, zo in een hostel tussen mensen die uit een rugzak leven.

Die dag  bezoek ik Tate Modern. Enorm interessant werk en een mooi uitzicht over het water. Ik loop verder langs Tower Bridge, Londen Tower, St.-Pauls Cathedral, de replica van Barcelona's dildo-gebouw en meer must-sees tot ik verdwaal in de reeds donkere stad op weg naar huis. Terug in de hostel warm ik iets lekker Indisch op van Mark & Spencer. In de hostel hangt een raar sfeertje. In de gezamelijke ruimte zit iedereen wat door mekaar. De ene te lezen, de ander op zijn laptop, nog anderen verwikkeld in een drinkgelag en weer anderen tv-kijkend. Ik spot niet direct mensen open tot communicatie, dus ook ik haal mijn boek erbij. Uiteindelijk praat ik toch even met een Zweedse. Ook zij woont in de hostel. Ze werkt in een mall en weet nog niet hoe lang ze in Londen zal blijven. Het is volgens haar dus niet de moeite om een eigen stek te zoeken voor haar eventuele korte verblijf. Ze is niet erg enthousiast en ik geef de conversatie al op wanneer een Engelsman naast me onderbreekt. Het moest natuurlijk een weirdo zijn die met mij nog iets wou gaan drinken! Hij zat tijdelijk in de hostel want hij was uit huis geschopt en wat later vertelt hij dat zijn rijbewijs is afgenomen voor drie jaar. Wat later meldt hij dat ik absoluut nog eens moet terugkomen naar Londen en dan laat hij me de stad zijn "by car". Wat een grap! Och ja, hij was vriendelijk en het pintje smaakte.
Als ik 's ochtends wakker wordt is breakfast time over, dus start ik meteen mijn wandeling richting Camden. ik vind er een gezellig ontbijtcafeetje waar ik mij waag aan een in mijn ogen verplicht English breakfast. Het is zeker niet slecht maar vooral die worst is me toch wat te veel. Toch eet ik alles braaf op. Worst, toast, ei, twee dikke stukken bacon en een plas bonen in tomatensaus plus oploskoffie. En dat was een van de kleinste opties. Verder loop ik feitelijk maar wat rond.
s' Avonds zie ik Bert en Kim weer. Dit keer in Hyde Park waar er onder de titel "winter wonderland" een heuse kermis staat. We eten een dikke hamburger en zoeken later een bar in de buurt op. We gaan de eerste de beste bar binnen. Een prachtig decor, dat moet gezegt worden. Maar niet voor ons bedoeld. Na een snelle blik zien we dat er buiten ons enkel mannen van boven de 40 aanwezig zijn die mekaar goedkeurende blikken werpen. Na een pintje bollen we het af als snel een brit op ons toe komt. "Are you leaving? Because this is a really good table. And you might not know, but this is a (-plots fluisterend-) gaybar."

De volgende ochtend check ik uit de hostel. Ik kijk rond bij het ontbijt en besef dat ik ondertussen wel best wat volk ken. Net nu ik weer weg moet. Een paar spanjaarden die speciaal naar londen kwamen voor een drum 'n base festival, de engelsman, de zweedse, de duitser en twee Hollandse jongeens die me de avond ervoor vroegen mee uit te gaan. Ik haast me met mijn rugzak naar V&A museum en besluit volgende keer terug te komen voor het natuur en geschiedenismuseum in het prachtige gebouw ernaast. Met mijn fotograafmaatjes ga ik nog een laatste keer eten bij Covent Garden en later later neem ik afscheid. Londen zit er op. Volledig uitgerust zit ik op de trein. Met een helder hoofd en een goed boek.

De volgende ochtend slaat de realiteit weer des te harder toe wanneer ik alweer op het werk toekom waar ik er meteen moet invliegen. 't Is een overrompeling van jewelste. Maar ik heb wel weer mooie, nieuwe wereldkennis voor, besef ik, toch echt niet veel geld. Waar gaan we volgende keer heen?